Η θανατική ποινή αποτελεί ένα από τα πιο αμφιλεγόμενα ζητήματα της αντεγκληματικής πολιτικής, ως προς την ορθότητα και τη σκοπιμότητά της. Εκτός από τα ζητήματα ηθικής που θίγονται σχετικά με την επιβολή της θανατικής ποινής, το ενδεχόμενο δικαστικής πλάνης είναι σήμερα το πιο ισχυρό επιχείρημα κατά της θανατικής ποινής.
Σύμφωνα με το Κέντρο Πληροφόρησης για τη θανατική καταδίκη, παρουσιάζεται μια πολύ σημαντική πτώση στο επίπεδο των εκτελέσεων τα τελευταία 33 χρόνια. Χαρακτηριστικά, τα αμερικανικά δικαστήρια επέβαλαν 106 θανατικές καταδίκες το 2009, ενώ το ρεκόρ του 1994 ήταν η καταδίκη 328 ατόμων σε θάνατο.
Στις ΗΠΑ οι περισσότερες θανατικές καταδίκες λάμβαναν και συνεχίζουν να λαμβάνουν χώρα κυρίως στο νότο, με τις περισσότερες εκτελέσεις στο Texas και την Virginia.
Στην Virginia κατά μέσο όρο πραγματοποιούνταν 6 εκτελέσεις το χρόνο τη δεκαετία του 1990, σύμφωνα με την αναφορά του Κέντρου, το οποίο είναι υπέρ της κατάργησης της θανατικής ποινής. Παρόλα αυτά φέτος πραγματοποιήθηκε μόνο μια θανατική καταδίκη.
Παρόλα αυτά, το Νέο Μεξικό είναι πλέον η 15η πολιτεία που προχώρησε σε κατάργηση της θανατικής ποινής, καθώς ο κυβερνήτης Bill Richardson θεωρεί πως με την επιβολή της θανατικής ποινής, κατακερματίζεται ο οποιοσδήποτε σωφρονιστικός χαρακτήρας της φυλάκισης. Ο ίδιος επεσήμανε ότι η ζωή στη φυλακή χωρίς τη δυνατότητα αναστολής είναι μια "σκληρή τιμωρία". Ο κυβερνήτης παρατήρησε ότι το κόστος της διατήρησης της θανατικής ποινής είναι "ένας ισχυρός λόγος για ανάκλησή της, σε αυτή την εποχή της λιτότητας και των σφιχτών προϋπολογισμών"..."Γενικά η δημόσια στήριξη για τις σοβαρές τιμωρίες αυξάνεται όταν οι άνθρωποι αισθάνονται λιγότερο ασφαλείς, ενώ μειώνεται όταν νιώθουν πιο ασφαλείς", δήλωσε ο Richard J. Bonnie λέκτορας νομικής και ψυχιατρικής στο πανεπιστήμιο της Virginia. " Αισθάνομαι ότι οι ανησυχίες των ανθρώπων σχετικά με την ασφάλειά τους έχουν επικεντρωθεί στην τρομοκρατία παρά στην εγχώρια τρομοκρατία".
Στο ίδιο μήκος κύματος είναι και η έκθεση του Κέντρου Πληροφόρησης, η οποία σημειώνει ότι η κοινή γνώμη είναι όλο και πιο επιφυλακτική σχετικά με την ικανότητα του δικαστικού συστήματος να αποφεύγει τα λάθη και τονίζει ότι μόνο φέτος υπήρχαν εννέα περιπτώσεις θανατοποινιτών που τελικά αθωώθηκαν για το έγκλημα για το οποίο αρχικά είχαν καταδικαστεί.
Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η περίπτωση του James Bain Αφροαμερικανού ο οποίος έμεινε στη φυλακή για 35 χρόνια, με την κατηγορία ότι απήγαγε και βίασε ένα 9χρονο αγόρι το 1974. 0 54χρονος άνδρας που συνελήφθη σε ηλικία 19 χρονών δήλωσε στο BBC σήμερα ότι ένιωσε πολύ συγκινημένος.
Στην έξοδό του από την φυλακή στην Florida την Πέμπτη, δήλωσε πως δεν ένιωθε θυμωμένος και πως η πίστη του τον βοήθησε. Πίστευε πάντοτε στην αθωότητα του, αλλά η επανεξέταση της υπόθεσης τους επιτράπηκε μόνο κατόπιν προσφυγής.
Το πρόγραμμα αθώωσης της Florida βοήθησε από κοινού στην οργάνωση απελευθέρωσης του κ. Bain. Αναφέρει ότι ήταν φυλακισμένος για πολύ περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο από τους 246 τροφίμους που είχαν απαλλαγεί από την εξέταση DNA στις ΗΠΑ. Ο κ. Bain απελευθερώθηκε μετά την κατάθεση πολλών αναφορών που ζητούσαν να επανεξεταστεί η υπόθεσή του και να πραγματοποιηθούν εξετάσεις DNA.
Παρόλα αυτά δυστυχώς το παράδειγμα του James Bain δεν είναι το μοναδικό που αποδεικνύει ότι η αμερικανική δικαιοσύνη λειτουργεί τυφλά και αυτό έχει ως αποτέλεσμα την φυλάκιση αθώων ανθρώπων.
Για τους Berman και Elisabeth Semel, διευθυντές της κλινικής θανατικής ποινής στο Πανεπιστήμιο της California στη νομική στο Berkeley, είναι λογικό ότι το δικαστήριο το οποίο διαιρείται σε πολλές πτυχές της θανατικής ποινής, έχει την ευκαιρία να παρουσιάσει ένα ενιαίο μέτωπο όταν δει παραδείγματα λαθών σε περιπτώσεις θανατικών ποινών όπου όλες οι "δικαιοσύνες" συμφωνούν.
Οι κυβερνήσεις που ακόμη πραγματοποιούν θανατικές ποινές ως μέσο σωφρονισμού, θα πρέπει επιτέλους να συνειδητοποιήσουν ότι δεν είναι επιστημονικά αποδεδειγμένο ότι η θανατική ποινή αποτελεί το πιο αποτελεσματικό μέσο για την καταστολή του εγκλήματος. Τα ποσοστά εγκληματικότητας στις χώρες που εφαρμόζεται δεν έχουν μειωθεί, ακόμη και σε περιόδους που οι θανατικές καταδίκες αυξάνονται σημαντικά.
Πηγή: Washington Post / BBC
http://www.tvxs.gr/v28621
Σύμφωνα με το Κέντρο Πληροφόρησης για τη θανατική καταδίκη, παρουσιάζεται μια πολύ σημαντική πτώση στο επίπεδο των εκτελέσεων τα τελευταία 33 χρόνια. Χαρακτηριστικά, τα αμερικανικά δικαστήρια επέβαλαν 106 θανατικές καταδίκες το 2009, ενώ το ρεκόρ του 1994 ήταν η καταδίκη 328 ατόμων σε θάνατο.
Στις ΗΠΑ οι περισσότερες θανατικές καταδίκες λάμβαναν και συνεχίζουν να λαμβάνουν χώρα κυρίως στο νότο, με τις περισσότερες εκτελέσεις στο Texas και την Virginia.
Στην Virginia κατά μέσο όρο πραγματοποιούνταν 6 εκτελέσεις το χρόνο τη δεκαετία του 1990, σύμφωνα με την αναφορά του Κέντρου, το οποίο είναι υπέρ της κατάργησης της θανατικής ποινής. Παρόλα αυτά φέτος πραγματοποιήθηκε μόνο μια θανατική καταδίκη.
Παρόλα αυτά, το Νέο Μεξικό είναι πλέον η 15η πολιτεία που προχώρησε σε κατάργηση της θανατικής ποινής, καθώς ο κυβερνήτης Bill Richardson θεωρεί πως με την επιβολή της θανατικής ποινής, κατακερματίζεται ο οποιοσδήποτε σωφρονιστικός χαρακτήρας της φυλάκισης. Ο ίδιος επεσήμανε ότι η ζωή στη φυλακή χωρίς τη δυνατότητα αναστολής είναι μια "σκληρή τιμωρία". Ο κυβερνήτης παρατήρησε ότι το κόστος της διατήρησης της θανατικής ποινής είναι "ένας ισχυρός λόγος για ανάκλησή της, σε αυτή την εποχή της λιτότητας και των σφιχτών προϋπολογισμών"..."Γενικά η δημόσια στήριξη για τις σοβαρές τιμωρίες αυξάνεται όταν οι άνθρωποι αισθάνονται λιγότερο ασφαλείς, ενώ μειώνεται όταν νιώθουν πιο ασφαλείς", δήλωσε ο Richard J. Bonnie λέκτορας νομικής και ψυχιατρικής στο πανεπιστήμιο της Virginia. " Αισθάνομαι ότι οι ανησυχίες των ανθρώπων σχετικά με την ασφάλειά τους έχουν επικεντρωθεί στην τρομοκρατία παρά στην εγχώρια τρομοκρατία".
Στο ίδιο μήκος κύματος είναι και η έκθεση του Κέντρου Πληροφόρησης, η οποία σημειώνει ότι η κοινή γνώμη είναι όλο και πιο επιφυλακτική σχετικά με την ικανότητα του δικαστικού συστήματος να αποφεύγει τα λάθη και τονίζει ότι μόνο φέτος υπήρχαν εννέα περιπτώσεις θανατοποινιτών που τελικά αθωώθηκαν για το έγκλημα για το οποίο αρχικά είχαν καταδικαστεί.
Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η περίπτωση του James Bain Αφροαμερικανού ο οποίος έμεινε στη φυλακή για 35 χρόνια, με την κατηγορία ότι απήγαγε και βίασε ένα 9χρονο αγόρι το 1974. 0 54χρονος άνδρας που συνελήφθη σε ηλικία 19 χρονών δήλωσε στο BBC σήμερα ότι ένιωσε πολύ συγκινημένος.
Στην έξοδό του από την φυλακή στην Florida την Πέμπτη, δήλωσε πως δεν ένιωθε θυμωμένος και πως η πίστη του τον βοήθησε. Πίστευε πάντοτε στην αθωότητα του, αλλά η επανεξέταση της υπόθεσης τους επιτράπηκε μόνο κατόπιν προσφυγής.
Το πρόγραμμα αθώωσης της Florida βοήθησε από κοινού στην οργάνωση απελευθέρωσης του κ. Bain. Αναφέρει ότι ήταν φυλακισμένος για πολύ περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο από τους 246 τροφίμους που είχαν απαλλαγεί από την εξέταση DNA στις ΗΠΑ. Ο κ. Bain απελευθερώθηκε μετά την κατάθεση πολλών αναφορών που ζητούσαν να επανεξεταστεί η υπόθεσή του και να πραγματοποιηθούν εξετάσεις DNA.
Παρόλα αυτά δυστυχώς το παράδειγμα του James Bain δεν είναι το μοναδικό που αποδεικνύει ότι η αμερικανική δικαιοσύνη λειτουργεί τυφλά και αυτό έχει ως αποτέλεσμα την φυλάκιση αθώων ανθρώπων.
Για τους Berman και Elisabeth Semel, διευθυντές της κλινικής θανατικής ποινής στο Πανεπιστήμιο της California στη νομική στο Berkeley, είναι λογικό ότι το δικαστήριο το οποίο διαιρείται σε πολλές πτυχές της θανατικής ποινής, έχει την ευκαιρία να παρουσιάσει ένα ενιαίο μέτωπο όταν δει παραδείγματα λαθών σε περιπτώσεις θανατικών ποινών όπου όλες οι "δικαιοσύνες" συμφωνούν.
Οι κυβερνήσεις που ακόμη πραγματοποιούν θανατικές ποινές ως μέσο σωφρονισμού, θα πρέπει επιτέλους να συνειδητοποιήσουν ότι δεν είναι επιστημονικά αποδεδειγμένο ότι η θανατική ποινή αποτελεί το πιο αποτελεσματικό μέσο για την καταστολή του εγκλήματος. Τα ποσοστά εγκληματικότητας στις χώρες που εφαρμόζεται δεν έχουν μειωθεί, ακόμη και σε περιόδους που οι θανατικές καταδίκες αυξάνονται σημαντικά.
Πηγή: Washington Post / BBC
http://www.tvxs.gr/v28621
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου