Θέλω απόψε να σου γράψω:
Του Γρηγόρη Ψαριανού
Αγαπητοί Σσύντροφοι του ΣΥΡΙΖΑ, Σσυναγωνιστές και Σσυνοδοιπόροι,
δεξιοί αναθεωρητές, σταλινικοί, τροτσκιστές, μαοϊκοί, αριστεροί σοσιαλδημοκράτες, κεντροαριστεροί, αντιευρωπαϊστές και τσιράκια του Μάαστριχ, αναρχοαυτόνομοι και λικβινταριστές, ρεβιζιονιστές και κομμουνιστοχριστιανοί, οπορτουνιστές και δογματίλες, ξεστρατισμένοι κνίτες και συντεταγμένοι αντιφρονούντες, σκύθες και ιλλυροί, πελασγοί και ακαρνάνες, πομάκοι και ρουμανόβλαχοι, λακέδες και λακεδαιμόνιοι, πασοκιστές και αντίχριστοι, χειροπράκτες και διανοούμενοι, μακεδόνες και γυφτοσκοπιανοί, εξαρχειώτες και εξαρχειωμένοι, αντιλόπες και στρουθοκάμηλοι, μπετοναρμέδες και ρεμπετασκέρηδες. "Ο δρόμος αυτός δεν τελειώνει. Δεν έχει αλλαγή. Καμμιά φωτιά στην κορυφή του. Κράτησα τη ζωή μου. Το χιόνι και το νερό παγωμένο. Βραδυάζει. Στα πατήματα των α-λόγων" (Σεφέρης μουστάκια...).
Δύσκολοι οι καιροί για ομονοούντες και ετεροδημότες. Για ελευθερόφρονες και φραξιονιστές. Τι κι αν χρειάζεται η μέγιστη κοινή σύμπραξη για τους ελάχιστους κοινούς στόχους. Πως να συνταιριάσουμε τον μέγιστο κοινό διαιρέτη με το ελάχιστο κοινό πολλαπλάσιο, άνθρωποι μονάχοι σα ξεδοντιασμένοι βράχοι, πολυδιαβασμένοι, παραμορφωμένοι, αστοιχείωτοι. "Αλλοίμονο σ' αυτούς που (δεν) αγάπησαν, αλλοίμονο, αλλοίμονο, αλλοίμονο....Αλλοίμονο σ' αυτούς που (δε) δακρύσανε, ζωή, την ομορφιά σου (δε) γνωρίσανε, ζωή" (Κωστής Χρήστου, μουστάκια...).
Αλλοίμονο αν στον κοινό αγώνα, ας πούμε για τη μονοδρόμηση της Μεσογείων, θέτουμε ο καθένας ως μόνος γνώστης της μόνης αλήθειας, ως προαπαιτούμενα μαξιμαλιστικά ιδεολογήματα, προλεταριακούς διεθνισμούς, δικτατορίες (κατά) του προλεταριάτου, υποταγή στην κομματική γραμμή που είναι μια και αδιαίρετη, στο σφυροδρέπανο, στο δικέφαλο αετό ή στο μανιφέστο του Πατέρα.
Πως θα συν-αγωνιστούμε ευρωπαϊστές με αντιευρωπαίους, συστημικοί με αντισυστημικούς, συσπειρωμένοι με ασυσπείρωτους, εκλεγμένοι με αυτοδιορισμένους, καθαρόαιμοι επαναστάτες με αλλοτριωμένους μεταρρυθμιστές, ψιλοσυμβιβασμένοι με χοντροασυμβίβαστους, ερματισμένοι(sic) με ανερμάτιστους.
Τι πιθανότητες έχουμε να πετύχουε τον κοινό στόχο;
Μάλλον η Μεσογείων δεν θα μονοδρομηθεί ποτέ (βέβαια ίσως τότε ανακαλύψουμε ότι ίσως είχαμε βάλει λάθος στόχο, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία, όπως επίσης μπορεί η μονοδρόμηση να γίνει από άλλους και κόντρα στο κοινό συμφέρον).
"Η νύχτα απλώθηκε παντού, είν' το τραγούδι τ' ουρανού, νύχτα βαθειά, πολύ βαθειά μεσ' την ψυχή μου, με σκέπασε η ερημιά, μια θλίψη και μια παγωνιά, γιατί να φύγεις (σφύριζα...) ξαφνικά απ' τη ζωή μου.
Θέλω απόψε να σου γράψω, μα φοβάμαι μήπως κλάψω, με κουράσανε τα δάκρυα κι οι λυγμοί, τα παράθυρά μου κλείνω, πάλι μόνος μου θα μείνω, θα με πνίξουν πάλι απόψε οι στεναγμοί" (Μητροπάνος, μουστάκια...).
Συριζίτες και Συριζίτισες, Συνασπισμένοι και Συνασπισμένες, Κύκλωπες και Λαιστρυγόνες, Σφυριχτές και Σφυριζόμενοι, Ακροκεντριστές και Κεντροακραίοι, μπορούμε άλλοι να πάμε στο αγαπημένο μας κκε με τη μία και μόνη γραμμή που τόσο πολύ γουστάρουμε να εκφράζουμε και να υπηρετούμε, άλλοι στις ανταρσύες και στα αγαπημένα μας γκρουπούσκουλα που τρεις κι ο κούκος κάνουμε την επανάστασή μας μέχρι να διασπαστεί κι ο τελευταίος, άλλοι στο αγαπημένο μας πανελλήνιο σοκ για γιούργια στον ταβλά με τα κουλούρια κι άλλοι να ξαναπάμε σπίτια μας.
Επίσης μπορούμε να οργανώσουμε νέες ομάδες, κόμματα και κινήματα μέχρι να ξαναδιασπαστεί κι ο τελευταίος και να κλείσει και τις πόρτες. Πέντε άτομα, έξι διασπάσεις το 'χουμε κερδίσει με αγώνες και θυσίες. Και τριάντα διασπάσεις το εξάμηνο στην ομάδα των επτά υπέροχων επίσης το 'χουμε.
Τίποτα καλύτερο, τίποτα πιο έξυπνο και πιο αποτελεσματικό, μπορούμε να κάνουμε; Έστω και την τελευταία στιγμή, έστω και τόσο αργά. "Κάλλιο αυγά παρά πουρέ" (Δικό μου, μουστάκια...)
tvxs.gr
δεξιοί αναθεωρητές, σταλινικοί, τροτσκιστές, μαοϊκοί, αριστεροί σοσιαλδημοκράτες, κεντροαριστεροί, αντιευρωπαϊστές και τσιράκια του Μάαστριχ, αναρχοαυτόνομοι και λικβινταριστές, ρεβιζιονιστές και κομμουνιστοχριστιανοί, οπορτουνιστές και δογματίλες, ξεστρατισμένοι κνίτες και συντεταγμένοι αντιφρονούντες, σκύθες και ιλλυροί, πελασγοί και ακαρνάνες, πομάκοι και ρουμανόβλαχοι, λακέδες και λακεδαιμόνιοι, πασοκιστές και αντίχριστοι, χειροπράκτες και διανοούμενοι, μακεδόνες και γυφτοσκοπιανοί, εξαρχειώτες και εξαρχειωμένοι, αντιλόπες και στρουθοκάμηλοι, μπετοναρμέδες και ρεμπετασκέρηδες. "Ο δρόμος αυτός δεν τελειώνει. Δεν έχει αλλαγή. Καμμιά φωτιά στην κορυφή του. Κράτησα τη ζωή μου. Το χιόνι και το νερό παγωμένο. Βραδυάζει. Στα πατήματα των α-λόγων" (Σεφέρης μουστάκια...).
Δύσκολοι οι καιροί για ομονοούντες και ετεροδημότες. Για ελευθερόφρονες και φραξιονιστές. Τι κι αν χρειάζεται η μέγιστη κοινή σύμπραξη για τους ελάχιστους κοινούς στόχους. Πως να συνταιριάσουμε τον μέγιστο κοινό διαιρέτη με το ελάχιστο κοινό πολλαπλάσιο, άνθρωποι μονάχοι σα ξεδοντιασμένοι βράχοι, πολυδιαβασμένοι, παραμορφωμένοι, αστοιχείωτοι. "Αλλοίμονο σ' αυτούς που (δεν) αγάπησαν, αλλοίμονο, αλλοίμονο, αλλοίμονο....Αλλοίμονο σ' αυτούς που (δε) δακρύσανε, ζωή, την ομορφιά σου (δε) γνωρίσανε, ζωή" (Κωστής Χρήστου, μουστάκια...).
Αλλοίμονο αν στον κοινό αγώνα, ας πούμε για τη μονοδρόμηση της Μεσογείων, θέτουμε ο καθένας ως μόνος γνώστης της μόνης αλήθειας, ως προαπαιτούμενα μαξιμαλιστικά ιδεολογήματα, προλεταριακούς διεθνισμούς, δικτατορίες (κατά) του προλεταριάτου, υποταγή στην κομματική γραμμή που είναι μια και αδιαίρετη, στο σφυροδρέπανο, στο δικέφαλο αετό ή στο μανιφέστο του Πατέρα.
Πως θα συν-αγωνιστούμε ευρωπαϊστές με αντιευρωπαίους, συστημικοί με αντισυστημικούς, συσπειρωμένοι με ασυσπείρωτους, εκλεγμένοι με αυτοδιορισμένους, καθαρόαιμοι επαναστάτες με αλλοτριωμένους μεταρρυθμιστές, ψιλοσυμβιβασμένοι με χοντροασυμβίβαστους, ερματισμένοι(sic) με ανερμάτιστους.
Τι πιθανότητες έχουμε να πετύχουε τον κοινό στόχο;
Μάλλον η Μεσογείων δεν θα μονοδρομηθεί ποτέ (βέβαια ίσως τότε ανακαλύψουμε ότι ίσως είχαμε βάλει λάθος στόχο, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία, όπως επίσης μπορεί η μονοδρόμηση να γίνει από άλλους και κόντρα στο κοινό συμφέρον).
"Η νύχτα απλώθηκε παντού, είν' το τραγούδι τ' ουρανού, νύχτα βαθειά, πολύ βαθειά μεσ' την ψυχή μου, με σκέπασε η ερημιά, μια θλίψη και μια παγωνιά, γιατί να φύγεις (σφύριζα...) ξαφνικά απ' τη ζωή μου.
Θέλω απόψε να σου γράψω, μα φοβάμαι μήπως κλάψω, με κουράσανε τα δάκρυα κι οι λυγμοί, τα παράθυρά μου κλείνω, πάλι μόνος μου θα μείνω, θα με πνίξουν πάλι απόψε οι στεναγμοί" (Μητροπάνος, μουστάκια...).
Συριζίτες και Συριζίτισες, Συνασπισμένοι και Συνασπισμένες, Κύκλωπες και Λαιστρυγόνες, Σφυριχτές και Σφυριζόμενοι, Ακροκεντριστές και Κεντροακραίοι, μπορούμε άλλοι να πάμε στο αγαπημένο μας κκε με τη μία και μόνη γραμμή που τόσο πολύ γουστάρουμε να εκφράζουμε και να υπηρετούμε, άλλοι στις ανταρσύες και στα αγαπημένα μας γκρουπούσκουλα που τρεις κι ο κούκος κάνουμε την επανάστασή μας μέχρι να διασπαστεί κι ο τελευταίος, άλλοι στο αγαπημένο μας πανελλήνιο σοκ για γιούργια στον ταβλά με τα κουλούρια κι άλλοι να ξαναπάμε σπίτια μας.
Επίσης μπορούμε να οργανώσουμε νέες ομάδες, κόμματα και κινήματα μέχρι να ξαναδιασπαστεί κι ο τελευταίος και να κλείσει και τις πόρτες. Πέντε άτομα, έξι διασπάσεις το 'χουμε κερδίσει με αγώνες και θυσίες. Και τριάντα διασπάσεις το εξάμηνο στην ομάδα των επτά υπέροχων επίσης το 'χουμε.
Τίποτα καλύτερο, τίποτα πιο έξυπνο και πιο αποτελεσματικό, μπορούμε να κάνουμε; Έστω και την τελευταία στιγμή, έστω και τόσο αργά. "Κάλλιο αυγά παρά πουρέ" (Δικό μου, μουστάκια...)
tvxs.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου