Οι αρνητικές επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης (ανεργία, οικονομική δυσπραγία, αυξημένη φορολόγηση) και η πληκτική μιντιακή υπερπαραγωγή της κοινωνικής δυσφορίας έχουν διαμορφώσει ένα ιδιότυπο σκηνικό «κοινωνικού κανιβαλισμού»: φάτε όσους έχουν υψηλές αμοιβές ή/και όσους έχουν επιτυχημένη επαγγελματική σταδιοδρομία!
Η δημοσίευση των οικονομικών απολαβών συγκεκριμένων κοινωνικών ομάδων ή η επαγγελματική - πολιτική ανέλιξη προσώπων συνιστούν μία ελκυστική μιντιακή υπεράσπιση των μη προνομιούχων και μία «βολική» διαχείριση της λαϊκής δυσαρέσκειας. Η δημόσια συζήτηση καταντά εμμονική, μεροληπτική, ασφυκτική, ανυπόφορη: πόσα παίρνουν οι λιμενεργάτες, πόσες μέρες «κάθονται» οι εκπαιδευτικοί, ποιες είναι οι αμοιβές των δημοσιογράφων της Ε.Ρ.Τ , γιατί ο κ. Π. Βρυώνης διορίστηκε μέλος του Δ.Σ. του Ο.Π.Α.Π, γιατί ο τάδε έγινε Γ.Γ Υπουργείου, γιατί ο δείνα αμείβεται με τόσα κ.ο.κ.
Η επιχειρηματολογία των επαγγελματιών κριτικών ελάχιστες φορές αρθρώνεται σε μία συνετή, νηφάλια και αντικειμενική εξέταση των πραγμάτων, που συνοδεύεται από μία ορθολογική προσέγγιση κρίσιμων όψεων κοινωνικών/εισοδηματικών ανισοτήτων και ανεπαρκειών του κοινωνικού κράτους, του πολιτικού συστήματος, των εργασιακών θεσμών (εργασιακών σχέσεων) και η οποία στοχεύει στη διατύπωση μεταρρυθμιστικών ιδεών και προτάσεων πολιτικής για μία αποτελεσματική θεραπεία των προβλημάτων. Αντιθέτως, η κριτική του μιντιακού συρμού αρθρώνεται στη λογική ενός κοινωνικά ελκυστικού – «φαντασιακού» σοσιαλιστικού εξισωτισμού, μίας χαμηλής ποιότητας λαϊκιστικής εργασιακής ηθικής και μίας επίμονης επίκλησης του δημοσίου συμφέροντος (η επιλεκτική επίκληση στο μέσο φορολογούμενο καταντά ανυπόφορη). Το αποτέλεσμα αυτού του τύπου της δημόσιας συζήτησης είναι ένα διαρκές «κοινωνικό κουτσομπολιό» και μία μαζική παραγωγή αφόρητων κλισέ και συνθημάτων που δήθεν υπερασπίζονται τη νέα γενιά: τι λέει ένας εργαζόμενος των 700 ευρώ για τις αμοιβές του τάδε; (κλασική ερώτηση πρωινάδικου)...Οι όψεις εισοδηματικών, κοινωνικών και διαγενεακών ανισοτήτων στο εγχώριο πολιτικό και οικονομικό σύστημα είναι τραγικές (π.χ προνομιακές εργασιακές ρυθμίσεις που δεν αποτελούν δικαίωμα για όλους τους εργαζομένους αλλά προνόμιο για λίγους πολιτικά ισχυρούς). Ωστόσο, το δια ταύτα μίας ώριμης πολιτικής συζήτησης αφορά στις θεσμικές αλλαγές που είναι αναγκαίες για την υπεράσπιση της κοινωνικής και διαγενεακής δικαιοσύνης, τις ίσες ευκαιρίες για όλους, την ισότιμη πρόσβαση στα δημόσια αγαθά, την αποκατάσταση της αξίας της εργασίας, την αξιοκρατική επαγγελματική και πολιτική ανέλιξη κ.ο.κ. Η υποβάθμιση της δημόσιας συζήτησης σε λυσσώδη προσωπική κριτική και κουτσομπολιό διαμορφώνουν συνθήκες κοινωνικής διχόνοιας και φθόνου δίχως να ενθαρρύνουν ουσιαστικές θεσμικές πρωτοβουλίες. Δυστυχώς, αυτή η τακτική μας καθηλώνει στην κουλτούρα του γνωστού ανεκδότου…περί της κατσίκας του γείτονα.
homo sapiens
Η δημοσίευση των οικονομικών απολαβών συγκεκριμένων κοινωνικών ομάδων ή η επαγγελματική - πολιτική ανέλιξη προσώπων συνιστούν μία ελκυστική μιντιακή υπεράσπιση των μη προνομιούχων και μία «βολική» διαχείριση της λαϊκής δυσαρέσκειας. Η δημόσια συζήτηση καταντά εμμονική, μεροληπτική, ασφυκτική, ανυπόφορη: πόσα παίρνουν οι λιμενεργάτες, πόσες μέρες «κάθονται» οι εκπαιδευτικοί, ποιες είναι οι αμοιβές των δημοσιογράφων της Ε.Ρ.Τ , γιατί ο κ. Π. Βρυώνης διορίστηκε μέλος του Δ.Σ. του Ο.Π.Α.Π, γιατί ο τάδε έγινε Γ.Γ Υπουργείου, γιατί ο δείνα αμείβεται με τόσα κ.ο.κ.
Η επιχειρηματολογία των επαγγελματιών κριτικών ελάχιστες φορές αρθρώνεται σε μία συνετή, νηφάλια και αντικειμενική εξέταση των πραγμάτων, που συνοδεύεται από μία ορθολογική προσέγγιση κρίσιμων όψεων κοινωνικών/εισοδηματικών ανισοτήτων και ανεπαρκειών του κοινωνικού κράτους, του πολιτικού συστήματος, των εργασιακών θεσμών (εργασιακών σχέσεων) και η οποία στοχεύει στη διατύπωση μεταρρυθμιστικών ιδεών και προτάσεων πολιτικής για μία αποτελεσματική θεραπεία των προβλημάτων. Αντιθέτως, η κριτική του μιντιακού συρμού αρθρώνεται στη λογική ενός κοινωνικά ελκυστικού – «φαντασιακού» σοσιαλιστικού εξισωτισμού, μίας χαμηλής ποιότητας λαϊκιστικής εργασιακής ηθικής και μίας επίμονης επίκλησης του δημοσίου συμφέροντος (η επιλεκτική επίκληση στο μέσο φορολογούμενο καταντά ανυπόφορη). Το αποτέλεσμα αυτού του τύπου της δημόσιας συζήτησης είναι ένα διαρκές «κοινωνικό κουτσομπολιό» και μία μαζική παραγωγή αφόρητων κλισέ και συνθημάτων που δήθεν υπερασπίζονται τη νέα γενιά: τι λέει ένας εργαζόμενος των 700 ευρώ για τις αμοιβές του τάδε; (κλασική ερώτηση πρωινάδικου)...Οι όψεις εισοδηματικών, κοινωνικών και διαγενεακών ανισοτήτων στο εγχώριο πολιτικό και οικονομικό σύστημα είναι τραγικές (π.χ προνομιακές εργασιακές ρυθμίσεις που δεν αποτελούν δικαίωμα για όλους τους εργαζομένους αλλά προνόμιο για λίγους πολιτικά ισχυρούς). Ωστόσο, το δια ταύτα μίας ώριμης πολιτικής συζήτησης αφορά στις θεσμικές αλλαγές που είναι αναγκαίες για την υπεράσπιση της κοινωνικής και διαγενεακής δικαιοσύνης, τις ίσες ευκαιρίες για όλους, την ισότιμη πρόσβαση στα δημόσια αγαθά, την αποκατάσταση της αξίας της εργασίας, την αξιοκρατική επαγγελματική και πολιτική ανέλιξη κ.ο.κ. Η υποβάθμιση της δημόσιας συζήτησης σε λυσσώδη προσωπική κριτική και κουτσομπολιό διαμορφώνουν συνθήκες κοινωνικής διχόνοιας και φθόνου δίχως να ενθαρρύνουν ουσιαστικές θεσμικές πρωτοβουλίες. Δυστυχώς, αυτή η τακτική μας καθηλώνει στην κουλτούρα του γνωστού ανεκδότου…περί της κατσίκας του γείτονα.
homo sapiens
5 σχόλια:
Πως και γιατι ,να ζηλεψω τους δημοσιογραφους κι αλλους της Ε.Ρ.Τ.???
Οταν ,σπουδασα τεσσερα χρονια , Νοσηλευτικη, προσφερω υπηρεσιες που σωζουν ζωες!!!παιρνω με εφημεριες σχεδον 1000 ευρ .
Τι προσφερουν??σε τι συνθηκες εργασιας ειμαι εγω ,σε ποιες εκεινοι?? ποσα ενδιαφεροντα, κπευδευτικα θεματα εχουν?/για νεους ,παιδια ,ποσα ψυχαγωγικα για ηλικιωμενους?/
Μονο γι αυτο, δεν συμφωνω να περνουν τοσα χρηματα, δηλωνω πως θ αρνηθω να πληρωσω το ποσο που αντιστοιχει στην Ε.Ρ.Τ και να δω τι θα μου κανουν, υπαρχει ευρωπαικη επιτροπη καταγγελιων ,θα τη χργσιμοποιησω, καποια ακρη θα βρεθει.
Κοινωνια, ανθρωπων που αξιζει, να επαινουμε, κοινωνια που εχει απ ολα...ευγενικους, αγενεις και απαιτητικους για το τιποτα που κανουν, εργαζομενους που κακοπληρωνοντε και γινοντε η καθαρματα η ζωα, αεριτζηδες που τα κονομανε με υπηρεσιες....πουλαμε οτι κινηται κι οτι ειναι ακινητο.......αυτη ειναι ,ολη η"ανεπτυγμενη δυση" που μιλα, για τριτο κοσμο, εκεινοι μας προσπερνουν με γρηγορους ρυθμους, γι αυτο η ζηλεια θα σας σακατεψει.
Οσο αναφορά την ΕΡΤ και τουσ παχυλούς μισθούσ που πέρνουνε δεν το θεωρώ ούτε κουτσομπολιό ούτε φθόνο!τα χρήματα είναι τουσ δημοσίου και όταν συ χτυπάνε συνέχεια ότι δεν υπάρχουνβ χρήματα για ασφάλιση και σύνταξη ενώ στην ΕΡΤ πέρνουν λεφτά κατι κυράτζες και κάτι άκυροι ε σου ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι.τώρα για τα άλλα συμφωνώ ότι είναι παιχνιδάκι των μεντια για να ασχολούνται με κάτι!
Eχεις δίκιο monkey όμως γενικά το θέμα των μισθών λειτουργεί λιγο αποπροαντολιστηκά. Δεν θεωρώ σε καμία περίπτωση ότι τα κεφάλια της ΕΡΤ είναι πανάκεια και είναι ορθό να γίνεται έρευνα της κατανομής των μισθών, αλλά από την άλλη αν εστιάσουσμε στα πόσα παιρνει ο κάθε διευθυντής της ΕΡΤ χάνουμε την πηγη του κακού και την πραγαμτική αιτία.
Χαίρομαι που οι επισκέπτες του blog έχουν και λόγο και άποψη και δυναμική, αλλά πάνω από όλα δεν είναι του μαύρου-άσπρου και ισοπεδωτές.
Και οπωσδήποτε τα σχόλια τους με βρίσκουν σύμφωνω.
Δημοσίευση σχολίου