Το μεγάλο πρόβλημα στην Ελλάδα δεν είναι οι μεγάλοι κλέφτες. Είναι οι μικροί κλέφτες. Γιατί μεγάλοι κλέφτες μπορεί να είναι δέκα. Μικροί όμως μπορεί να είναι χιλιάδες.
Ο μεγάλος κλέφτης τα πήρε όλα κι έφυγε.
Ο μεγάλος κλέφτης προκαλεί τη δημόσια οργή. Αγανακτεί το πλήθος, ζητάει δικαιοσύνη. Ο μεγάλος κλέφτης κρατάει αναμένη τη φλόγα της αντίδρασης.
Ο μεγάλος κλέφτης είναι το σύστημα.
Ο μικρός κλέφτης όμως που έφτιαξε μερικά διαμερισματάκια, ένα-δυο αυτοκίνητα, ένα εξοχικό και πήρε και μια βάρκα παραμένει εδώ, δεν ζήτησε κανείς το κεφάλι του στο πιάτο και είναι..εσύ.
Ζει ανάμεσά μας και μολύνει τον υγιή πληθυσμό.
Μολύνει τα παιδιά που γεννάει και μεγαλώνει γιατί τα μαθαίνει να είναι έτσι.
Μολύνει το γείτονα που τον παρακολουθεί και μπαίνει στη πρίζα να γίνει έτσι.
Μολύνει την ελπίδα εκείνων που αντιστέκονται στο να γίνουν.
Ο μικρός κλέφτης είναι το ύπουλο παράσιτο δίπλα μας.
Ο μεγάλος διαφέρει από εμάς. Είναι άλλου θεού παιδί. Πόσοι ταυτίζονται με τις τακτικές ενός εφοπλιστή, ενός μεγαλοβιομήχανου, ενός μεγαλοκαρχαρία γενικότερα?....Λίγοι.
Πόσοι ταυτίζονται όμως με τον υπάλληλο που λαδώνεται? Τον μιζαδόρο? Το ανυποψίαστο γείτονα που «τα κατάφερε»?
Τι έκανε και τα κατάφερε και δεν την έβγαλε καθαρή?
Αυτή είναι η μόλυνση.
Αυτή είναι η μεγάλη επιτυχία του καπιταλισμού. Η διάβρωση των συνειδήσεων με μόνο σκοπό το κέρδος.
Σήμερα που τα πράγματα γίνονται ζόρικα και η ψαλίδα των νεόπτωχων ανοίγει γοργά, πόσοι συμπολίτες έχουν μείνει «αδιάβρωτοι»? Πόσοι δεν έχουν λερώσει τη φωλιά τους με τον οποιονδήποτε τρόπο?
Δεκάδες επαγγέλματα, πόστα ανυποψίαστα, που «τα έχουν αρπάξει». Άνθρωποι που έμαθαν να κλέβουν, να λαδώνουν, να εκβιάζουν.
Ένας υπόκοσμος καλυμμένος με το πέπλο κάποιου φαινομενικά έντιμου επαγγέλματος.
Αυτοί δεν μπορούν να μιλήσουν. Ίσως δεν βλέπουν καν το τι συμβαίνει γύρω τους γιατί έμαθαν να λειτουργούν ατομικά. Για το συμφέρον τους και μόνο. Έμαθαν να κοροϊδεύουν το διπλανό τους και το κράτος. Και μεγάλωσαν γενιές ολόκληρες μ΄αυτή τη νοοτροπία.
Αναξιοπρεπείς επιστήμονες ή ξεπουλημένοι εργάτες.
Ζούμε σ΄ενα κράτος που τα φαινόμενα διαφθοράς είναι ανεξάντλητα. Ξεκινάνε από το χαράτσι που έπρεπε να πληρώνει ο σκουπιδιάρης για να πάρει σκουπιδιάρικο στο Κολωνάκι (κάποτε έτσι γινόταν τώρα δε ξέρω, τι νόμιζες ίδιο ήταν να σε στείλουν με το σκουπιδιάρικο στο διαόλου τη μάνα κι ίδιο στο Κολωνάκι?...) και φτάνουν μέχρι τις ψηλότερες βαθμίδες.
Τα μεγάλα σκάνδαλα φτάνουν στα κανάλια.
Το σκάνδαλο του σκουπιδιάρικου δεν έφτασε ποτέ.
Οπως δεν έφτασε το λάδωμα για το δίπλωμα οδήγησης
Το λάδωμα για να πάρεις τη καντίνα , το περίπτερο, την άδεια ταξί,
Το λάδωμα για να ρίξεις άλλο ένα όροφο
Το λάδωμα για να περάσεις ρεύμα
Το λάδωμα για να επιλέξεις να συνεργαστείς με αυτόν αντί με τον άλλον
Οπως δεν έφτασε το λάδωμα στο γιατρό, στο δικηγόρο, στον εφοριακό, στο μηχανικό, στο βουλευτή, στον όποιον χρειάστηκες ποτέ για να κάνεις κάτι πιο γρήγορα, ή για να κάνεις κάτι που δεν ήταν νόμιμο, ή για να φτάσεις κάπου που δεν έπρεπε να φτάσεις
Όπως δεν είδε ποτέ το φως της δημοσιότητας κανένα «κομπόδεμα» φτιαγμένο μέσα από πονηρά μονοπάτια.
Δυστυχώς λοιπόν σήμερα που άρχισαν «να αγγίζονται» από τη κρίση και οι κατώτεροι απατεώνες καλοί πολίτες δεν υπάρχουν συνειδήσεις για να φωνάξουν. Ίσως ελάχιστες.
Εκείνοι οι τελευταίοι έντιμοι που δεν θέλησαν να μπουν σ΄αυτά τα τριπάκια ποτέ.
Πόσοι είναι όμως?
Πάρτε το κάθε επάγγελμα που γνωρίζετε.
Και καταγράψτε πως από αυτό μπορούσες να βγάλεις χρήμα πέρα από το νόμιμο.
Και θα δώσετε την απάντηση για τα τζιπ, τις μεζονέτες, τα εξοχικά, τα σκαφάκια, τα μπουζούκια, τα επώνυμα ρούχα που φορούν ανώνυμοι πολίτες. Θα δώσετε την απάντηση στη περίφημη ερώτηση
Μα πως στο καλό ο Μήτσος μ΄ενα μισθό έφτιαξε τόσα....
Θα κατανοήσετε καλύτερα τι εννοεί ο καπιταλισμός όταν λέει πως είναι ένα σύστημα πού ο καθένας μπορεί να κάνει λεφτά.
Ναι μπορεί.
Εις βάρος των συμπολιτών του.
Και εις βάρος του ίδιου του κράτους.
Κι αυτή τη νοοτροπία, αυτή τη σαπισμένη συνείδηση σήμερα έρχεται ο καιρός να τη πληρώσουν όλοι.
Και οι έντιμοι και οι κλέφτες.
http://vasiliskos2.blogspot.com/2010/02/blog-post_16.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου