Γράμμα από το Ληξούρι: Αναγνώστης Λασκαράτος
Κύριε Ροΐδη,
Το πείραμα του ΣΥΡΙΖΑ τινάχτηκε στον αέρα ακολουθώντας τη μοίρα των ΚΚΓ και ΚΚΙ. Συνέβη αυτό την ιστορική στιγμή που η Ελλάδα χρειαζόταν πολύ τον αριστερό λόγο, το αριστερό ήθος και την αριστερή διέξοδο. Δυστυχώς βρίσκονται και τα τρία σε τραγική ανεπάρκεια. Την ώρα της κρίσης και της μετατροπής της Ελλάδας σε προτεκτοράτο και πειραματόζωο, αντί οι ενδοαριστερές διαφορές να αμβλύνονται η Αριστερά διασπάται κι άλλο. Παίρνω το θάρρος σαν απλός πολίτης που αυτοπροσδιορίζεται ως Αριστερός και που νιώθει προδομένος να πω τις σκέψεις μου.
Πρώτη υπεύθυνη του δράματος του ΣΥΡΙΖΑ η χρόνια υπονομευτική “Ανανεωτική πτέρυγα” του για λίγο Μακεδονομάχου Λεωνίδα Κύρκου (ο οποίος συνεντευξιάζεται στην “Espresso” και δειπνεί με υπουργούς του ΠΑΣΟΚ και βιομηχάνους) με την ανομολόγητή διαλυτική πρόθεσή της να συνεργαστεί με το ΠΑΣΟΚ η οποία τα τελευταία χρόνια έβλεπε τα στελέχη της να μηδίζουν ατομικά ή ομαδικά, με κάποια ανταλλάγματα κατά κανόνα με τα οποία η πράσινη Κίρκη τους γουρουνοποιούσε. Η ομάδα των τεσσάρων είναι γνωστή. Ο κ. Κουβέλης, τ.υπουργός, ισόβιος βουλευτής και αγαπημένος των Μ.Μ.Ε, ο κ.Ψ αρριανός, ο βουλευτής που αρνιόταν όταν εκλέχτηκε να παραιτηθεί και από δημοτικός σύμβουλος της Αθήνας, ο κ. Τσούκαλης που οφείλει την εκλογή του στις βοηθητικές ψήφους της ισχυρής στην Αχαϊα ΚΟΕ την οποία αναθεματίζει τώρα ως αριστερίστικη (αλλά και στις ψήφους συνολικά του ΣΥΡΙΖΑ αφού εκλέχτηκε στη β΄κατανομή) και ο κ. Λεβέντης, θρηνωδός της απώλειας του Χουντόδουλου, που διόρισε το γιό του στη Βουλή με τη γνωστή αδιαφανή νόμιμη διαδικασία, εκτός ΑΣΕΠ....Αμφιβάλλω πολύ αν θα είχε εκλεγεί έστω και ένας από αυτούς χωρίς τις υποβοηθητικές ψήφους των συνιστωσών που τόσο τις περιφρονούν και χάρις στις οποίες ξεπεράστηκε το φράγμα του 3%, γύρω από το οποίο βολόδερνε ο ΣΥΝ για να μην θυμηθώ το 1,5% του κου Κύρκου και του ΚΚΕ εσ-(με συνδρομή Τσαουσέσκου). Αναρωτιέμαι τι μήνυμα εκπέμπουν στην κοινωνία; Πως δεν μπορούν να τα βρουν με τους συντρόφους τους αλλά θα τα βρουν με τρίτους; Πως παίρνουν διαζύγιο τόσο εύκολα, πως λησμονούν φιλίες, αγώνες και συμπορεύσεις δεκαετιών, πως προδίδουν τόσο εύκολα το κόμμα τους; Με πρόσχημα τον αντιευρωπαϊσμό ενός τμήματος του ΣΥΡΙΖΑ, τώρα μάλιστα που ο ευρωπαϊσμός περνά τρομερή κρίση; Υπάρχει κάτι ηθικό ή λογικό σε αυτήν τη μειοψηφική κίνηση που περιφρονεί συλλογικές αποφάσεις; Την ώρα που δολοφονούνται δικαιώματα και κατακτήσεις, την ώρα που αποκαλύπτεται η διαφθορά του ΠΑΣΟΚ και η απάτη της ισχυρής Ελλάδας του εκσυγχρονισμού, αυτούς τους ενοχλούν οι αριστερίστικες γραφικότητες κάποιων συνιστωσών και όχι το πασοκικό άγος το οποίο είναι έτοιμοι να εξωραΐσουν;
Δεύτερος υπεύθυνος του δράματος ο εγωκεντρικός και ανακόλουθος κ.Αλαβάνος, οικογενειακός φίλος κατά δήλωσίν του, του οίκου των Λυκουρέζων, επαγγελματίας αναντικατάστατος ευρωβουλευτής και βουλευτής (κόντρα κι αυτός σε κάθε αριστερή ηθική κυκλικής εναλλαγής), οπαδός του Άβατου του Αγ.Όρους, που αφού προώθησε τόσο πρόωρα τον Αλέξη Τσίπρα, πήγε πεισματωμένος που το δημιούργημά του αυτονομήθηκε, στο σπίτι του και ύστερα μη αντέχοντας την εθελούσια αφάνεια, αποφάσισε να κηρύξει μικρόψυχο αντάρτικο γραφικών επαναστατών, με οπλοστάσιο την αριστερίστικη ρητορεία πασπαλισμένη με πατριωτική δημαγωγία. Κρίνοντας από την ευκολία με την οποία στήνει αδίστακτα γέφυρες με την Εκκλησία και μάλιστα με το πιο ακροδεξιό και διεφθαρμένο τμήμα της, (φίλοι μακαρίου Χριστοδούλου) δεν θα απορήσω να τον δω να διανθίζει τον λαϊκίστικο και εντυπωσιοθηρικό πολιτικό του λόγο με μεταφυσική σάλτσα, τόσο απαραίτητη για το τραγελαφικό ρεύμα των απελπισμένων που θα δημιουργηθεί από το ΠΑΣΟΚ-ΔΝΤ. Ξεχνά όμως πως σε αυτό το γήπεδο θα έχει δυο δυνατούς αντίπαλους. Το ΚΚΕ και το Λάος.
Πέρα από τους δυο αυτούς βασικούς υπεύθυνους, υπάρχει ο πατριώτης κος Λαφαζάνης, θαυμαστής του Μιλόσεβιτς και υπέρμαχος του αφορολόγητου των πτητικών επιδομάτων των “πιλότων μας”, ο “καλύτερος Έλληνας Ευρωβουλευτής” κος Παπαδημούλης, συνδαιτυμόνας του Χουντόδουλου και διεκδικητής μόνιμης βουλευτικής έδρας, και ο (αφόρητα για την ηλικία του) κομφορμιστής κ. Τσίπρας, απολογητής της σκέψης του Μάο Τσε Τουγκ, οπαδός όπως και ο ΓΑΠ των υφιστάμενων “διακριτών ρόλων” Εκκλησίας-Κράτους, θαυμαστής του αρχιεπισκόπου Βοιωτοπεδίου Ιερώνυμου, υμνητής του “κοινωνικού έργου” της Εκκλησίας, υπέρμαχος του σκοταδιστικού ιεραποστολικού έργου του ρατσιστικού και χουντικού πατριαρχείου Αλεξανδρείας, θαυμαστής του κ. Παπούλια και συνομιλητής του Μακεδονομάχου Σαμαρά. Στον κ. Τσίπρα που με αποσκευές την κατάληψη του 10ου Γυμνασίου Αμπελοκήπων και το δαχτυλίδι του κου Αλαβάνου έγινε πρόεδρος, μπορεί κανείς να αναγνωρίσει το ελαφρυντικό της ηλικίας, τις καλές προθέσεις (αυτές που οδηγούν τους ερασιτέχνες στην Κόλαση) και την κομματική νομιμότητα που εκπροσωπεί, σε αντίθεση με τους κ.κ. Κουβέλη και Αλαβάνο, που όντας μειοψηφίες υπονόμευσαν την πλειοψηφία με ανέντιμες μεθόδους. Πάντως η ευκολία με την οποία υποκρίνεται ο κ. Τσίπρας και προσαρμόζει τις θέσεις του ανάλογα με το ακροατήριο και η τάση του να κάνει δημόσιες σχέσεις σε παρουσιάσεις βιβλίων, ή σε συναντήσεις με πολιτικά πρόσωπα, ή σε ανόητες φωτογραφίσεις κλπ δείχνει μια πολύ ανάλαφρη άποψη για την πολιτική, που θυμίζει lifestyle και καμία σχέση δεν έχει με την Αριστερά.
Οι λεγόμενες συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ είναι ασφαλώς πάρα πολλές για ένα τόσο μικρό χώρο. Αν υπήρχε κοινός νους, ειλικρινής πόθος για αλλαγή της ελληνικής κοινωνίας και ψυχολογία φυσιολογικών ανθρώπων θα είχαν συμπτυχτεί από 10 σε 3, αλλά εδώ πρυτανεύουν οι θρησκευτικού τύπου διχοστασίες, ο φανατισμός, η βλακεία και η μωροφιλοδοξία. Μερικές από αυτές είναι ποσοτικά περίπου ανύπαρκτες, άλλες όπως τα κατάλοιπα του ΔΗΚΚΙ αγγίζουν τα όρια της πατριωτικής υστερίας και άλλες δίνουν με τον αριστερισμό τους το ποθητό άλλοθι στον κ. Κουβέλη και στο 0,5% του να πάνε στο ΠΑΣΟΚ τάχα μου μέσω της Οικολογίας.
Μια αποτυχία του κ. Αλαβάνου ήταν πως δεν μπόρεσε να συσπειρώσει όλον αυτόν τον κόσμο γύρω από π.χ. 20 ρεαλιστικούς, άμεσους αριστερούς στόχους κοινής αποδοχής οι οποίοι θα αποτελούσαν τον πολιορκητικό κριό του ΣΥΡΙΖΑ και την απάντηση στις δήθεν ενωτικές κρούσεις του ΠΑΣΟΚ.Ο Αλέξης Τσίπρας που στην ουσία κόμιζε μόνο τα νιάτα του, τις αυταπάτες του και τη συμπαθητική του εμφάνιση, όντας πολύ άπειρος, πολεμήθηκε ύπουλα τόσο από τον κ. Αλαβάνο όσο και από τον κ. Κουβέλη και δεν είχε το ανάστημα να τους εξουδετερώσει με εξωστρεφείς προτάσεις και κινήσεις προς τη βάση του κόμματος και προς την κοινωνία, εγκλωβισμένος στο ασφυκτικά στενό πλαίσιο και στο ήδη διαμορφωμένο από τους προκατόχους του συντηρητικό προφίλ του προέδρου ενός αφόρητα υποκριτικού και ηθικά συμβιβασμένου κόμματος φιλόδοξων κομματαρχών και αυτοδιαιρούμενων τάσεων όπως ο ΣΥΝ, το οποίο είχε μάθει να κάνει τα στραβά μάτια σε υπουργικά ψευδό-Πόθεν Έσχες, σε Τσουκάτους, Μαντέληδες, Άκηδες και σε κάθε λογής δεξιούς κουμπάρους. Ενός κομματος που εν τοις πράγμασι δηλώνει με προκλητικό τρόπο πως οι κ.κ. Σημίτης και Καραμανλής είναι ανεύθυνοι άρχοντες και αρνείται να τους καλέσει στην Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής. Ενός κόμματος που έκλαψε για τον χουντικό Αρχιεπίσκοπο Σεραφείμ, που αβαντάρει προκλητικά τον κ. Σαμαρά και καμώνεται πως δεν έχει ιδέα για τα παλιά και τα νέα μυστικά κονδύλια του Υπ.Εξ. Ενός κόμματος που δεν τόλμησε ποτέ να συγκρουστεί μετωπικά και τεκμηριωμένα ούτε με την Εκκλησία, (να αποκαλύψει τον αστρονομικό ληστρικό πλούτο της, να αγωνιστεί μαχητικά για τη φορολόγησή του), ούτε με το νοσηρό νεοελληνικό Εθνικισμό, (να καταγγείλει τους υπερεξοπλισμούς με στοιχεία, να διαφωτίσει το λαό για το βαρύ τίμημα που αυτοί επιφέρουν π.χ. στον τομέα της Υγείας, να αποκαλύψει τη λογική της μίζας που κρύβεται πίσω τους, να προτείνει ρεαλιστικές διεξόδους όπως η Χάγη).
Το ΚΚΕ ένα κόμμα-μαυσωλείο οχυρωμένο σε τείχη που το ίδιο ύψωσε και απομονωμένο από την κοινωνία, εγκλωβισμένο σε μια τεχνητή πραγματικότητα ευσεβών πόθων, ψυχωτικών παραισθήσεων και επιλεκτικών αναμνήσεων, δηλητηριασμένο από τον θρησκευτικό και πατριωτικό λόγο της λατρεμένης των ΜΜΕ σαματατζούς βουλευτίνας του, θα είναι ο κερδισμένος της ιλλαροτραγωδίας του ΣΥΡΙΖΑ. Έχει ένα πειστικό σύνθημα. Ανυπακοή. Για πρώτη φορά ακούγεται λογικό και δίκαιο. Η επίθεση στα πιο στοιχειώδη δικαιώματα των εργαζομένων επιβάλλει αντίσταση, σύγκρουση και ανυπακοή. Τι κάνει όμως το ΚΚΕ γι’ αυτό; Χωρίς συμμάχους, με απομονωτισμό, χωρίς τη δυνατότητα να μεταφέρει αυτή τη γραμμή σε ευρύτερα κοινωνικά στρώματα και να χτίσει σχέσεις επικοινωνίας και εμπιστοσύνης με πολίτες που πληγώνονται από τα μέτρα, χωρίς μαζικοποίηση των κινητοποιήσεων πολύ πέρα αριθμητικά και ποιοτικά από τους συνήθεις κινητοποιούμενους, το ΚΚΕ γίνεται κύμβαλο αλαλάζον.
Η ελληνική κοινωνία παραδίδεται ανυπεράσπιστη, ακαθοδήγητη, και αδιάβαστη σε Μπερλουσκόνιδες, σε Λεπέν, σε τυφλές μικροεξεγέρσεις για να επιστρέψει τελικά για νιοστή φορά στην παλιά γνωστή αγκαλιά του επτάψυχου δικομματισμού, που είναι η εικόνα της που της αξίζει και που της μοιάζει.
Μόνο που θα είναι τώρα πολύ φτωχότερη και με πολύ λιγότερα δικαιώματα από πριν.
Τα πολλά ψέματα έχουν τελειώσει, ήλθε η ώρα του λογαριασμού.
Αναδημοσίευση από: http://roides.wordpress.com/
Κύριε Ροΐδη,
Το πείραμα του ΣΥΡΙΖΑ τινάχτηκε στον αέρα ακολουθώντας τη μοίρα των ΚΚΓ και ΚΚΙ. Συνέβη αυτό την ιστορική στιγμή που η Ελλάδα χρειαζόταν πολύ τον αριστερό λόγο, το αριστερό ήθος και την αριστερή διέξοδο. Δυστυχώς βρίσκονται και τα τρία σε τραγική ανεπάρκεια. Την ώρα της κρίσης και της μετατροπής της Ελλάδας σε προτεκτοράτο και πειραματόζωο, αντί οι ενδοαριστερές διαφορές να αμβλύνονται η Αριστερά διασπάται κι άλλο. Παίρνω το θάρρος σαν απλός πολίτης που αυτοπροσδιορίζεται ως Αριστερός και που νιώθει προδομένος να πω τις σκέψεις μου.
Πρώτη υπεύθυνη του δράματος του ΣΥΡΙΖΑ η χρόνια υπονομευτική “Ανανεωτική πτέρυγα” του για λίγο Μακεδονομάχου Λεωνίδα Κύρκου (ο οποίος συνεντευξιάζεται στην “Espresso” και δειπνεί με υπουργούς του ΠΑΣΟΚ και βιομηχάνους) με την ανομολόγητή διαλυτική πρόθεσή της να συνεργαστεί με το ΠΑΣΟΚ η οποία τα τελευταία χρόνια έβλεπε τα στελέχη της να μηδίζουν ατομικά ή ομαδικά, με κάποια ανταλλάγματα κατά κανόνα με τα οποία η πράσινη Κίρκη τους γουρουνοποιούσε. Η ομάδα των τεσσάρων είναι γνωστή. Ο κ. Κουβέλης, τ.υπουργός, ισόβιος βουλευτής και αγαπημένος των Μ.Μ.Ε, ο κ.Ψ αρριανός, ο βουλευτής που αρνιόταν όταν εκλέχτηκε να παραιτηθεί και από δημοτικός σύμβουλος της Αθήνας, ο κ. Τσούκαλης που οφείλει την εκλογή του στις βοηθητικές ψήφους της ισχυρής στην Αχαϊα ΚΟΕ την οποία αναθεματίζει τώρα ως αριστερίστικη (αλλά και στις ψήφους συνολικά του ΣΥΡΙΖΑ αφού εκλέχτηκε στη β΄κατανομή) και ο κ. Λεβέντης, θρηνωδός της απώλειας του Χουντόδουλου, που διόρισε το γιό του στη Βουλή με τη γνωστή αδιαφανή νόμιμη διαδικασία, εκτός ΑΣΕΠ....Αμφιβάλλω πολύ αν θα είχε εκλεγεί έστω και ένας από αυτούς χωρίς τις υποβοηθητικές ψήφους των συνιστωσών που τόσο τις περιφρονούν και χάρις στις οποίες ξεπεράστηκε το φράγμα του 3%, γύρω από το οποίο βολόδερνε ο ΣΥΝ για να μην θυμηθώ το 1,5% του κου Κύρκου και του ΚΚΕ εσ-(με συνδρομή Τσαουσέσκου). Αναρωτιέμαι τι μήνυμα εκπέμπουν στην κοινωνία; Πως δεν μπορούν να τα βρουν με τους συντρόφους τους αλλά θα τα βρουν με τρίτους; Πως παίρνουν διαζύγιο τόσο εύκολα, πως λησμονούν φιλίες, αγώνες και συμπορεύσεις δεκαετιών, πως προδίδουν τόσο εύκολα το κόμμα τους; Με πρόσχημα τον αντιευρωπαϊσμό ενός τμήματος του ΣΥΡΙΖΑ, τώρα μάλιστα που ο ευρωπαϊσμός περνά τρομερή κρίση; Υπάρχει κάτι ηθικό ή λογικό σε αυτήν τη μειοψηφική κίνηση που περιφρονεί συλλογικές αποφάσεις; Την ώρα που δολοφονούνται δικαιώματα και κατακτήσεις, την ώρα που αποκαλύπτεται η διαφθορά του ΠΑΣΟΚ και η απάτη της ισχυρής Ελλάδας του εκσυγχρονισμού, αυτούς τους ενοχλούν οι αριστερίστικες γραφικότητες κάποιων συνιστωσών και όχι το πασοκικό άγος το οποίο είναι έτοιμοι να εξωραΐσουν;
Δεύτερος υπεύθυνος του δράματος ο εγωκεντρικός και ανακόλουθος κ.Αλαβάνος, οικογενειακός φίλος κατά δήλωσίν του, του οίκου των Λυκουρέζων, επαγγελματίας αναντικατάστατος ευρωβουλευτής και βουλευτής (κόντρα κι αυτός σε κάθε αριστερή ηθική κυκλικής εναλλαγής), οπαδός του Άβατου του Αγ.Όρους, που αφού προώθησε τόσο πρόωρα τον Αλέξη Τσίπρα, πήγε πεισματωμένος που το δημιούργημά του αυτονομήθηκε, στο σπίτι του και ύστερα μη αντέχοντας την εθελούσια αφάνεια, αποφάσισε να κηρύξει μικρόψυχο αντάρτικο γραφικών επαναστατών, με οπλοστάσιο την αριστερίστικη ρητορεία πασπαλισμένη με πατριωτική δημαγωγία. Κρίνοντας από την ευκολία με την οποία στήνει αδίστακτα γέφυρες με την Εκκλησία και μάλιστα με το πιο ακροδεξιό και διεφθαρμένο τμήμα της, (φίλοι μακαρίου Χριστοδούλου) δεν θα απορήσω να τον δω να διανθίζει τον λαϊκίστικο και εντυπωσιοθηρικό πολιτικό του λόγο με μεταφυσική σάλτσα, τόσο απαραίτητη για το τραγελαφικό ρεύμα των απελπισμένων που θα δημιουργηθεί από το ΠΑΣΟΚ-ΔΝΤ. Ξεχνά όμως πως σε αυτό το γήπεδο θα έχει δυο δυνατούς αντίπαλους. Το ΚΚΕ και το Λάος.
Πέρα από τους δυο αυτούς βασικούς υπεύθυνους, υπάρχει ο πατριώτης κος Λαφαζάνης, θαυμαστής του Μιλόσεβιτς και υπέρμαχος του αφορολόγητου των πτητικών επιδομάτων των “πιλότων μας”, ο “καλύτερος Έλληνας Ευρωβουλευτής” κος Παπαδημούλης, συνδαιτυμόνας του Χουντόδουλου και διεκδικητής μόνιμης βουλευτικής έδρας, και ο (αφόρητα για την ηλικία του) κομφορμιστής κ. Τσίπρας, απολογητής της σκέψης του Μάο Τσε Τουγκ, οπαδός όπως και ο ΓΑΠ των υφιστάμενων “διακριτών ρόλων” Εκκλησίας-Κράτους, θαυμαστής του αρχιεπισκόπου Βοιωτοπεδίου Ιερώνυμου, υμνητής του “κοινωνικού έργου” της Εκκλησίας, υπέρμαχος του σκοταδιστικού ιεραποστολικού έργου του ρατσιστικού και χουντικού πατριαρχείου Αλεξανδρείας, θαυμαστής του κ. Παπούλια και συνομιλητής του Μακεδονομάχου Σαμαρά. Στον κ. Τσίπρα που με αποσκευές την κατάληψη του 10ου Γυμνασίου Αμπελοκήπων και το δαχτυλίδι του κου Αλαβάνου έγινε πρόεδρος, μπορεί κανείς να αναγνωρίσει το ελαφρυντικό της ηλικίας, τις καλές προθέσεις (αυτές που οδηγούν τους ερασιτέχνες στην Κόλαση) και την κομματική νομιμότητα που εκπροσωπεί, σε αντίθεση με τους κ.κ. Κουβέλη και Αλαβάνο, που όντας μειοψηφίες υπονόμευσαν την πλειοψηφία με ανέντιμες μεθόδους. Πάντως η ευκολία με την οποία υποκρίνεται ο κ. Τσίπρας και προσαρμόζει τις θέσεις του ανάλογα με το ακροατήριο και η τάση του να κάνει δημόσιες σχέσεις σε παρουσιάσεις βιβλίων, ή σε συναντήσεις με πολιτικά πρόσωπα, ή σε ανόητες φωτογραφίσεις κλπ δείχνει μια πολύ ανάλαφρη άποψη για την πολιτική, που θυμίζει lifestyle και καμία σχέση δεν έχει με την Αριστερά.
Οι λεγόμενες συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ είναι ασφαλώς πάρα πολλές για ένα τόσο μικρό χώρο. Αν υπήρχε κοινός νους, ειλικρινής πόθος για αλλαγή της ελληνικής κοινωνίας και ψυχολογία φυσιολογικών ανθρώπων θα είχαν συμπτυχτεί από 10 σε 3, αλλά εδώ πρυτανεύουν οι θρησκευτικού τύπου διχοστασίες, ο φανατισμός, η βλακεία και η μωροφιλοδοξία. Μερικές από αυτές είναι ποσοτικά περίπου ανύπαρκτες, άλλες όπως τα κατάλοιπα του ΔΗΚΚΙ αγγίζουν τα όρια της πατριωτικής υστερίας και άλλες δίνουν με τον αριστερισμό τους το ποθητό άλλοθι στον κ. Κουβέλη και στο 0,5% του να πάνε στο ΠΑΣΟΚ τάχα μου μέσω της Οικολογίας.
Μια αποτυχία του κ. Αλαβάνου ήταν πως δεν μπόρεσε να συσπειρώσει όλον αυτόν τον κόσμο γύρω από π.χ. 20 ρεαλιστικούς, άμεσους αριστερούς στόχους κοινής αποδοχής οι οποίοι θα αποτελούσαν τον πολιορκητικό κριό του ΣΥΡΙΖΑ και την απάντηση στις δήθεν ενωτικές κρούσεις του ΠΑΣΟΚ.Ο Αλέξης Τσίπρας που στην ουσία κόμιζε μόνο τα νιάτα του, τις αυταπάτες του και τη συμπαθητική του εμφάνιση, όντας πολύ άπειρος, πολεμήθηκε ύπουλα τόσο από τον κ. Αλαβάνο όσο και από τον κ. Κουβέλη και δεν είχε το ανάστημα να τους εξουδετερώσει με εξωστρεφείς προτάσεις και κινήσεις προς τη βάση του κόμματος και προς την κοινωνία, εγκλωβισμένος στο ασφυκτικά στενό πλαίσιο και στο ήδη διαμορφωμένο από τους προκατόχους του συντηρητικό προφίλ του προέδρου ενός αφόρητα υποκριτικού και ηθικά συμβιβασμένου κόμματος φιλόδοξων κομματαρχών και αυτοδιαιρούμενων τάσεων όπως ο ΣΥΝ, το οποίο είχε μάθει να κάνει τα στραβά μάτια σε υπουργικά ψευδό-Πόθεν Έσχες, σε Τσουκάτους, Μαντέληδες, Άκηδες και σε κάθε λογής δεξιούς κουμπάρους. Ενός κομματος που εν τοις πράγμασι δηλώνει με προκλητικό τρόπο πως οι κ.κ. Σημίτης και Καραμανλής είναι ανεύθυνοι άρχοντες και αρνείται να τους καλέσει στην Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής. Ενός κόμματος που έκλαψε για τον χουντικό Αρχιεπίσκοπο Σεραφείμ, που αβαντάρει προκλητικά τον κ. Σαμαρά και καμώνεται πως δεν έχει ιδέα για τα παλιά και τα νέα μυστικά κονδύλια του Υπ.Εξ. Ενός κόμματος που δεν τόλμησε ποτέ να συγκρουστεί μετωπικά και τεκμηριωμένα ούτε με την Εκκλησία, (να αποκαλύψει τον αστρονομικό ληστρικό πλούτο της, να αγωνιστεί μαχητικά για τη φορολόγησή του), ούτε με το νοσηρό νεοελληνικό Εθνικισμό, (να καταγγείλει τους υπερεξοπλισμούς με στοιχεία, να διαφωτίσει το λαό για το βαρύ τίμημα που αυτοί επιφέρουν π.χ. στον τομέα της Υγείας, να αποκαλύψει τη λογική της μίζας που κρύβεται πίσω τους, να προτείνει ρεαλιστικές διεξόδους όπως η Χάγη).
Το ΚΚΕ ένα κόμμα-μαυσωλείο οχυρωμένο σε τείχη που το ίδιο ύψωσε και απομονωμένο από την κοινωνία, εγκλωβισμένο σε μια τεχνητή πραγματικότητα ευσεβών πόθων, ψυχωτικών παραισθήσεων και επιλεκτικών αναμνήσεων, δηλητηριασμένο από τον θρησκευτικό και πατριωτικό λόγο της λατρεμένης των ΜΜΕ σαματατζούς βουλευτίνας του, θα είναι ο κερδισμένος της ιλλαροτραγωδίας του ΣΥΡΙΖΑ. Έχει ένα πειστικό σύνθημα. Ανυπακοή. Για πρώτη φορά ακούγεται λογικό και δίκαιο. Η επίθεση στα πιο στοιχειώδη δικαιώματα των εργαζομένων επιβάλλει αντίσταση, σύγκρουση και ανυπακοή. Τι κάνει όμως το ΚΚΕ γι’ αυτό; Χωρίς συμμάχους, με απομονωτισμό, χωρίς τη δυνατότητα να μεταφέρει αυτή τη γραμμή σε ευρύτερα κοινωνικά στρώματα και να χτίσει σχέσεις επικοινωνίας και εμπιστοσύνης με πολίτες που πληγώνονται από τα μέτρα, χωρίς μαζικοποίηση των κινητοποιήσεων πολύ πέρα αριθμητικά και ποιοτικά από τους συνήθεις κινητοποιούμενους, το ΚΚΕ γίνεται κύμβαλο αλαλάζον.
Η ελληνική κοινωνία παραδίδεται ανυπεράσπιστη, ακαθοδήγητη, και αδιάβαστη σε Μπερλουσκόνιδες, σε Λεπέν, σε τυφλές μικροεξεγέρσεις για να επιστρέψει τελικά για νιοστή φορά στην παλιά γνωστή αγκαλιά του επτάψυχου δικομματισμού, που είναι η εικόνα της που της αξίζει και που της μοιάζει.
Μόνο που θα είναι τώρα πολύ φτωχότερη και με πολύ λιγότερα δικαιώματα από πριν.
Τα πολλά ψέματα έχουν τελειώσει, ήλθε η ώρα του λογαριασμού.
Αναδημοσίευση από: http://roides.wordpress.com/
2 σχόλια:
Το περίεργο είναι ότι, αντί να διαλύονται τα μεγάλα κόμματα, την "πληρώνει" η αριστερά.
Αυτό δεν μπορώ να το καταλάβω ακόμη.
Καλή εβδομάδα Μάνο
:-)
Και πρώτα από όλους, ο κόσμος της αριστεράς!
Καλή βδομάδα και σε σένα Βάσσια!
Δημοσίευση σχολίου