ΝΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΝΕΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ, ΤΟ «ΛΑΟ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ».

Της Μαρίας Νικηφοράκη*,
υποψήφια βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ Ν. Ηρακλείου
Από τις Σεπτέμβρη, διανύουμε μια ιδιαίτερη προεκλογική περίοδο. Ιδιαίτερη, γιατί έχει μπει η «απολιτική» στο τιμόνι, γιατί κανείς δε μιλάει για την επόμενη μέρα, για το ποιος θα πληρώσει το μάρμαρο, για την ουσία: Οι χειρότερες μέρες είναι εδώ και κανείς από τους εκπροσώπους του δικομματισμού δεν έχει τίποτα καινούριο να προσφέρει!
Ο Καραμανλής, στο κυνικό του διάγγελμα στη ΔΕΘ, έδειξε ότι μπορεί να είναι ο εγγυητής του ΣΕΒ, των golden boys, των τραπεζιτών, των εκδοτικών κι επιχειρηματικών ομίλων, τάζοντας πάγωμα μισθών και συντάξεων, απασχόληση αντί για μόνιμη δουλειά, ευελιξία και απολύσεις.
Ο Παπανδρέου, πιο χουβαρντάς, έταξε αυξήσεις 0,25€ την ημέρα, φροντίζοντας βέβαια να τονίσει ότι αν δεν ισχύουν τα νούμερα της ΝΔ για τα λεφτά που υπάρχουν στα ταμία, μπορεί να μη δοθεί ούτε καν αυτό το «χαρτζιλίκι», όπως έλεγε κι ο πατέρας του. Ξέχασε να αναφέρει ότι ήταν υπουργός της κυβέρνησης που παγίωσε τα stage. Σιωπά όταν τον ρωτούν για το αν θα καταργηθεί η αντιασφαλιστική μεταρρύθμιση της ΝΔ και τόσα άλλα...
Ξέρουν κι οι δύο πως η κρίση δεν είναι θεομηνία, είναι η χρεοκοπία του νεοφιλελευθερισμού και υπόσχονται να την αντιμετωπίσουν με περισσότερο νεοφιλελευθερισμό, κατά τις προσταγές του Μπαρόζο και του σοσιαλδημοκράτη Αλμούνια! Θέλουν να κρύψουν πως η κρίση που ζούμε είναι γενική και η έξοδος από αυτή θα γίνει είτε σε βάρος μας, είτε σε βάρος του κεφαλαίου...

Ο «λαός της κρίσης», οι νέοι εργαζόμενοι, οι χωρίς δικαιώματα, οι υποαπασχολούμενοι, οι 470.000 άνεργοι, οι 1.200 απολυμένοι της ΑΣΠΙΣ και της GA FERRIES, η κοινωνία –πια- των 700€, καλείται να πληρώσει τα σπασμένα για μια ακόμη φορά, την ίδια στιγμή που η ασυλία και οι φοροαπαλλαγές στους έχοντες, είναι σκανδαλώδης. Για να εκφράσει ακριβώς «το λαό της κρίσης», τη γενιά μου, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει καθήκον να σταθεί στο ύψος του, ισχυρή κοινωνική και πολιτική αντιπολίτευση την επόμενη μέρα.

*Η Μαρία Νικηφοράκη γεννήθηκε το 1977 στην Αθήνα και τα πρώτα χρόνια της ζωής της έζησε στο Καστέλι Πεδιάδος.
Κόρη του Μανόλη Νικηφοράκη από το Οροπέδιο Λασιθίου, συνταξιούχου της Αγροτικής Τράπεζας και τέως επιθεωρητή Συνεταιρισμών και της Δανάης Κόμη από το Δήμο Βιάννου Ηρακλείου, συνταξιούχου καθηγήτριας,
Αποφοίτησε από το 1ο Λύκειο Ηρακλείου. Σπούδασε Μαθηματικός στο Πανεπιστήμιο Αθηνών απ’ όπου απέκτησε και Μεταπτυχιακό Τίτλο με ειδίκευση στα Θεωρητικά Μαθηματικά.
Έχει εργαστεί ως ωρομίσθια καθηγήτρια μαθηματικών σε σχολεία του Ηρακλείου και από το 2004 εργάζεται στην Εθνική Τράπεζα στο Ηράκλειο.
Από το 1996 είναι μέλος της Α/συνέχεια και στη συνέχεια της Κομμουνιστικής Οργάνωσης Ελλάδας. Στα φοιτητικά της χρόνια συμμετείχε ενεργά στους νεολαϊστικους αγώνες ενάντια στη διάλυση της εκπαίδευσης ως μέλος των Αριστερών Σχημάτων.
Αργότερα, ως μέλος του Ελληνικού Κοινωνικού Φόρουμ, συμμετείχε στο κίνημα ενάντια στην παγκοσμιοποίηση και τον πόλεμο ενώ είχε σημαντική παρουσία στις κινητοποιήσεις του 2005 για το ασφαλιστικό των Τραπεζοϋπαλλήλων.
Παίρνει μέρος στη Δημοτική Κίνηση Ανθρώπινη Πόλη.
Συμμετέχει στις Επιτροπές “Ακρίβεια – stop” και στην ομάδα Δικαίωμα για την προάσπιση των δικαιωμάτων των εργαζομένων, των ημιαπασχολούμενων και των ανέργων.
Είναι ιδρυτικό μέλος του Συλλόγου Αδιορίστων Εκπαιδευτικών Ηρακλείου.
Δραστηριοποιείται ενεργά στο ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ. και συμμετείχε ως υποψήφια στο ψηφοδέλτιο του ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ. στο Ηράκλειο και στις βουλευτικές εκλογές του 2007.