Αυτό το Σαββατοκύριακο οι ακαδημαϊκοί των οικονομικών επιστημών θα συγκεντρωθούν στην Ατλάντα για την ετήσια συνάντησή τους, που πάντα διεξάγεται το πρώτο Σαββατοκύριακο μετά την Πρωτοχρονιά. Αυτό δεν έχει να κάνει μόνον με τις διακοπές στα πανεπιστήμια. Έχει να κάνει και με το ότι η μείωση της κίνησης του επιχειρηματικού τουρισμού μετά τις διακοπές κατεβάζει τις τιμές των ξενοδοχείων στα χαμηλότερα επίπεδα του έτους.
Οι οικονομολόγοι κατορθώνουν να υποχρεώνουν τις πόλεις να τους κάνουν ανταγωνιστικές προσφορές προκειμένου να φιλοξενήσουν την ετήσια συνάντησή τους και δεν νοιάζονται για παραλίες, γήπεδα γκολφ και άλλους πόλους έλξης. Είναι σαν να αγοράζεις αυτοκίνητο, εξηγεί ο γενικός γραμματέας της Αμερικανικής Οικονομικής Ένωσης Τζον Ζίγκφριντ, οικονομολόγος στο πανεπιστήμιο Βάντερμπιλντ.
«Όταν η γυναίκα μου αγοράζει αυτοκίνητο κοιτάζει το χρώμα», λέει. «Κι εγώ πάντα της λέω, μην κοιτάς το χρώμα». Ο ίδιος ήθελε αρχικά να πάρει μια γκρι Μέρκιουρι Γκραντ Μαρκίς 2007, αλλά μια μαύρη στοίχιζε 100 δολάρια λιγότερο. Πήρε τη μαύρη...Ορισμένοι από τους πιο διάσημους οικονομολόγους του κόσμου υπήρξαν περιβόητοι για τη σφιχτοχεριά τους. Μετά από ένα δείπνο του βρετανού οικονομικού γίγαντα Τζον Μάιναρντ Κέινς, η συγγραφέας Βιρτζίνια Γουλφ παραπονέθηκε ότι οι καλεσμένοι του Κέινς πάλευαν με τα κόκαλα της γαλοπούλας που δεν έφτασε για όλους. Ο βραβευμένος με Νόμπελ Μίλτον Φρίντμαν συνήθιζε να χρεώνει στους δημοσιογράφους τις κλήσεις που τους ανταπέδιδε.
Πολλά παιδιά οικονομολόγων θυμούνται πόσο σφιχτοχέρηδες υπήρξαν οι γονείς τους. Η Λορίν Βέμπερ, συγγραφέας ενός πρόσφατου βιβλίου με τίτλο «Εμπιστευόμαστε τα φτηνά», λέει πως ο οικονομολόγος πατέρας της ρύθμιζε το θερμοστάτη τόσο χαμηλά που κάποια στιγμή η μητέρα της απείλησε να πάει την οικογένεια σε ξενοδοχείο. «Έτσι ο πατέρας μου ενέδωσε γιατί σκέφτηκε ότι το ξενοδοχείο θα ήταν πιο ακριβό», παρατηρεί.
«Από πού να αρχίσω;», λέει η Μαρίζα Κάσριλ, ερωτώμενη για όσα έκανε ο οικονομολόγος πατέρας της προκειμένου να γλιτώσει μερικά χρήματα: τρόφιμα ιδιωτικής ετικέτας, αθλητικά παπούτσια χωρίς όνομα, στο αμάξι του, ένα Σουμπαρού του 1995, ηλεκτρική βαλβίδα που κάλυπτε το φως ελέγχου της βενζίνης.
Ο Ντέιβιντ Κολάντερ, οικονομολόγος στο Κολέγιο Μίντλμπερι του Βέρμοντ, λέει πως η πρώτη γυναίκα του εξοργίστηκε μαζί του όταν της αγόρασε το πιο φτηνό διαμάντι. Ο οικονομολόγος Ρόμπερντ Γκόρντον του Northwest University λέει πώς οδηγεί παρεκκλίνοντας από το δρόμο του για να ψωνίσει σε ένα σούπερ μάρκετ όπου οι τιμές είναι πιο χαμηλές από ότι στο κοντινό του σούπερ μάρκετ, ακόμα κι αν αυτό του παίρνει μισή ώρα για να γλυτώσει μόλις 5 δολάρια.
Ο κ. Γκόρντον δεν κάνει ωστόσο ασκητική ζωή. Ο ίδιος, η γυναίκα του και τα δυο σκυλιά τους ζουν σε ένα μέγαρο του 1889 με 21 δωμάτια. «Το σπίτι είναι γεμάτο, όλα τα δωμάτια είναι επιπλωμένα, έχουμε 72 περσικά χαλιά, μεγάλες συλλογές ανατολικής τέχνης, τσεχικά έργα άρτ ντεκό της δεκαετίας του 30 και πολλά άλλα όμορφα πράγματα», λέει.
Ορισμένοι οικονομολόγοι μπορεί όντως να είναι τσιγκούνηδες, τουλάχιστον με βάση τα πρότυπα και τις συνήθειες των άλλων ανθρώπων, είτε εξαιτίας της εκπαίδευσης που έχουν πάρει, είτε εξαιτίας της έλξης που τους ασκεί το χρήμα και των επιλογών που τους οδήγησαν στο συγκεκριμένο πεδίο.
Σε πρόσφατη έρευνα οι οικονομολόγοι του πανεπιστημίου της Ουάσιγκτον Γιόραμ Μπάουμαν και Ελάινα Ρόουζ διαπίστωσαν ότι οι φοιτητές των οικονομικών είναι λιγότερο πιθανό να δώσουν χρήματα για φιλανθρωπία από τους φοιτητές των άλλων κλάδων. Και πως όταν σπουδαστές άλλων κλάδων έπαιρναν ένα εισαγωγικό οικονομικό μάθημα, η τάση τους για προσφορά μειώνονταν. «Οι φοιτητές των οικονομικών μοιάζει να γεννώνται ένοχοι και οι άλλοι φοιτητές να χάνουν την αθωότητά τους μόλις παρακολουθήσουν ένα οικονομικό μάθημα», λέει ο κ. Μπάουμαν που έκανε ένα νούμερο στέντ - απ - κόμεντι κατά τη διάρκεια της συνάντησης στην Ατλάντα. Μια τις βασικές ατάκες του: «Είσαι ίσως οικονομολόγος αν αρνηθείς να πουλήσεις τα παιδιά σου γιατί νομίζεις ότι αργότερα μπορεί να αξίζουν περισσότερο».
Οι οικονομολόγοι έχουν μελετήσει για καιρό το θέμα των ‘ελεύθερων καβαλάρηδων’, δηλαδή των ανθρώπων που πάντα παίρνουν μεγαλύτερο κομμάτι από το οποιοδήποτε θα ήταν δίκαιο όταν οι περιστάσεις τους το επιτρέπουν. Δείτε το παράδειγμα του κόσμου που παραγγέλνει το πιο ακριβό κύριο πιάτο σε ένα εστιατόριο όταν γνωρίζει ότι ο λογαριασμός θα μοιραστεί ισότιμα σε όλους τους συνδαιτυμόνες. Οι κοινωνιολόγοι Τζέραλντ Μάργουελ και Ρουθ Έιμς από το πανεπιστήμιο του Ουισκόνσιν, σε άρθρο τους το 1981, παρουσίασαν πειραματικά ευρήματα που έδειχναν πως οι φοιτητές των οικονομικών δείχνουν μια πιο έντονη τάση να γίνουν ‘ελεύθεροι καβαλάρηδες’ από τους άλλους φοιτητές.
Ο οικονομολόγος του πανεπιστημίου του Κόρνελ Ρόμπερτ Φρανκ, δουλεύοντας σε συνεργασία με ψυχολόγους, έφτιαξε και απέστειλε ερωτηματολόγια προς καθηγητές Κολεγίων ρωτώντας τους για το συνολικό ποσό που έδωσαν μέσα σε ένα χρόνο για φιλανθρωπία. Το άρθρο τους που δημοσιεύτηκε το 1993 ανέφερε ότι το 9.1% των οικονομολόγων δεν είχαν δώσει καθόλου λεφτά – δύο φορές πάνω από το ποσοστό των καθηγητών των άλλων κλάδων.
Οι ίδιοι έκαναν επίσης ένα πείραμα στο οποίο ειπώθηκε στους προπτυχιακούς φοιτητές του Κόρνελ που συμμετείχαν ότι οι ίδιοι θα έπαιρναν υψηλότερη αμοιβή αν συμφωνούσαν να πάρει ο συνεργάτης τους χαμηλότερη. Οι φοιτητές των οικονομικών συμφώνησαν σε μεγαλύτερο ποσοστό να πάρουν οι ίδιοι την υψηλότερη αμοιβή κι ας έπαιρνε ο συνεργάτης τους λιγότερα.
Ορισμένοι αμφισβητούν το ότι οι οικονομολόγοι τείνουν στην τσιγκουνιά. «Δεν είναι τσιγκούνηδες», αλλά νοιάζονται για την απώλεια της οικονομικής αποτελεσματικότητας, λέει η Μπέτσι Στίβενσον, οικονομολόγος στο Γούορτον Σκουλ του Πανεπιστημίου της Πενσυλβάνια. «Αυτό σημαίνει ότι πολλές φορές δεν καταφέρνουν να δαπανούν για την αγορά όλων εκείνων των όμορφων μικρών κοινωνικών δώρων που φαίνονται στους ίδιους ως σπατάλη».
Και η ίδια αρχή που τους καθιστά σφιχτοχέρηδες είναι που πολλές φορές τους οδηγεί να προσλαμβάνουν άλλους να κάνουν οικογενειακές δουλειές, γιατί έχουν διδαχτεί να αποδίδουν μεγάλη αξία στο χρόνο τους. Ο κ. Στίβενσον και η Τζάστιν Βόλφερς, επίσης του Γουόρτον Σκουλ, έδωσαν σε ένα φίλο τους 150 δολάρια να προσλάβει μεταφορείς αντί να τον βοηθήσουν οι ίδιοι στη μετακόμιση. Ο οικονομολόγος του Χάρβαρντ Ντέιβιντ Λάμπσον πληρώνει οδηγό για να παίρνει την αδερφή του από το αεροδρόμιο αντί να πηγαίνει ο ίδιος.
Και ο οικονομολόγος του πανεπιστημίου του Στάνφορντ Ρόμπερτ Χολ, και προσεχής πρόεδρος της Αμερικανικής Οικονομικής Ένωσης, αποδίδει τόσο μεγάλη αξία στο χρόνο του που πρότεινε στη γυναίκα του να προσλάβουν ανθρώπους για να στολίσουν το χριστουγεννιάτικο δέντρο.
Με δεδομένη την κατανόηση των πιθανοτήτων κερδών στα τυχερά παιχνίδια οι οικονομολόγοι σπανίως επισκέπτονται τα καζίνο, και είναι κι αυτός ένας λόγος που η συνάντησή τους δεν πραγματοποιείται ποτέ στο Λας Βέγκας. Δέκα χρόνια πριν ένας εκπρόσωπος ξενοδοχειακών πωλήσεων έδειξε στον κ. Ζίγκφριντ ένα γράφημα που έδειχνε πόσο λίγοι οικονομολόγοι παίζουν στα καζίνο σε σχέση με άλλες επαγγελματικές ομάδες.
Οι συναντήσεις της Αμερικανικής Οικονομικής Ένωσης έγιναν μια φορά στη Νέα Ορλεάνη όπου υπάρχουν καζίνο. Ο οικονομολόγος του πανεπιστημίου του Γέιλ Ρόμπερτ Σίλερ που δεν έχει παίξει ποτέ στη ζωή του, βρέθηκε εκεί σε ένα καζίνο. Είπε ότι μαζί με τον οικονομολόγο Τζέρεμι Σίγκελ του Γουόρτον συνειδητοποίησαν πως αν χρησιμοποιούσαν τα κουπόνια που είχαν προσφερθεί στους συμμετέχοντες του συνεδρίου, μπορούσαν να παίξουν αντιτιθέμενα στοιχήματα με 35 από 36 πιθανότητες να κερδίσουν από 12.5 δολάρια ο καθένας. Πράγματι μέσα σε δύο νύχτες ο Σίλερ καθάρισε 87,5 δολάρια και έκτοτε δεν ξανάπαιξε.
Sofokleous10.gr
Οι οικονομολόγοι κατορθώνουν να υποχρεώνουν τις πόλεις να τους κάνουν ανταγωνιστικές προσφορές προκειμένου να φιλοξενήσουν την ετήσια συνάντησή τους και δεν νοιάζονται για παραλίες, γήπεδα γκολφ και άλλους πόλους έλξης. Είναι σαν να αγοράζεις αυτοκίνητο, εξηγεί ο γενικός γραμματέας της Αμερικανικής Οικονομικής Ένωσης Τζον Ζίγκφριντ, οικονομολόγος στο πανεπιστήμιο Βάντερμπιλντ.
«Όταν η γυναίκα μου αγοράζει αυτοκίνητο κοιτάζει το χρώμα», λέει. «Κι εγώ πάντα της λέω, μην κοιτάς το χρώμα». Ο ίδιος ήθελε αρχικά να πάρει μια γκρι Μέρκιουρι Γκραντ Μαρκίς 2007, αλλά μια μαύρη στοίχιζε 100 δολάρια λιγότερο. Πήρε τη μαύρη...Ορισμένοι από τους πιο διάσημους οικονομολόγους του κόσμου υπήρξαν περιβόητοι για τη σφιχτοχεριά τους. Μετά από ένα δείπνο του βρετανού οικονομικού γίγαντα Τζον Μάιναρντ Κέινς, η συγγραφέας Βιρτζίνια Γουλφ παραπονέθηκε ότι οι καλεσμένοι του Κέινς πάλευαν με τα κόκαλα της γαλοπούλας που δεν έφτασε για όλους. Ο βραβευμένος με Νόμπελ Μίλτον Φρίντμαν συνήθιζε να χρεώνει στους δημοσιογράφους τις κλήσεις που τους ανταπέδιδε.
Πολλά παιδιά οικονομολόγων θυμούνται πόσο σφιχτοχέρηδες υπήρξαν οι γονείς τους. Η Λορίν Βέμπερ, συγγραφέας ενός πρόσφατου βιβλίου με τίτλο «Εμπιστευόμαστε τα φτηνά», λέει πως ο οικονομολόγος πατέρας της ρύθμιζε το θερμοστάτη τόσο χαμηλά που κάποια στιγμή η μητέρα της απείλησε να πάει την οικογένεια σε ξενοδοχείο. «Έτσι ο πατέρας μου ενέδωσε γιατί σκέφτηκε ότι το ξενοδοχείο θα ήταν πιο ακριβό», παρατηρεί.
«Από πού να αρχίσω;», λέει η Μαρίζα Κάσριλ, ερωτώμενη για όσα έκανε ο οικονομολόγος πατέρας της προκειμένου να γλιτώσει μερικά χρήματα: τρόφιμα ιδιωτικής ετικέτας, αθλητικά παπούτσια χωρίς όνομα, στο αμάξι του, ένα Σουμπαρού του 1995, ηλεκτρική βαλβίδα που κάλυπτε το φως ελέγχου της βενζίνης.
Ο Ντέιβιντ Κολάντερ, οικονομολόγος στο Κολέγιο Μίντλμπερι του Βέρμοντ, λέει πως η πρώτη γυναίκα του εξοργίστηκε μαζί του όταν της αγόρασε το πιο φτηνό διαμάντι. Ο οικονομολόγος Ρόμπερντ Γκόρντον του Northwest University λέει πώς οδηγεί παρεκκλίνοντας από το δρόμο του για να ψωνίσει σε ένα σούπερ μάρκετ όπου οι τιμές είναι πιο χαμηλές από ότι στο κοντινό του σούπερ μάρκετ, ακόμα κι αν αυτό του παίρνει μισή ώρα για να γλυτώσει μόλις 5 δολάρια.
Ο κ. Γκόρντον δεν κάνει ωστόσο ασκητική ζωή. Ο ίδιος, η γυναίκα του και τα δυο σκυλιά τους ζουν σε ένα μέγαρο του 1889 με 21 δωμάτια. «Το σπίτι είναι γεμάτο, όλα τα δωμάτια είναι επιπλωμένα, έχουμε 72 περσικά χαλιά, μεγάλες συλλογές ανατολικής τέχνης, τσεχικά έργα άρτ ντεκό της δεκαετίας του 30 και πολλά άλλα όμορφα πράγματα», λέει.
Ορισμένοι οικονομολόγοι μπορεί όντως να είναι τσιγκούνηδες, τουλάχιστον με βάση τα πρότυπα και τις συνήθειες των άλλων ανθρώπων, είτε εξαιτίας της εκπαίδευσης που έχουν πάρει, είτε εξαιτίας της έλξης που τους ασκεί το χρήμα και των επιλογών που τους οδήγησαν στο συγκεκριμένο πεδίο.
Σε πρόσφατη έρευνα οι οικονομολόγοι του πανεπιστημίου της Ουάσιγκτον Γιόραμ Μπάουμαν και Ελάινα Ρόουζ διαπίστωσαν ότι οι φοιτητές των οικονομικών είναι λιγότερο πιθανό να δώσουν χρήματα για φιλανθρωπία από τους φοιτητές των άλλων κλάδων. Και πως όταν σπουδαστές άλλων κλάδων έπαιρναν ένα εισαγωγικό οικονομικό μάθημα, η τάση τους για προσφορά μειώνονταν. «Οι φοιτητές των οικονομικών μοιάζει να γεννώνται ένοχοι και οι άλλοι φοιτητές να χάνουν την αθωότητά τους μόλις παρακολουθήσουν ένα οικονομικό μάθημα», λέει ο κ. Μπάουμαν που έκανε ένα νούμερο στέντ - απ - κόμεντι κατά τη διάρκεια της συνάντησης στην Ατλάντα. Μια τις βασικές ατάκες του: «Είσαι ίσως οικονομολόγος αν αρνηθείς να πουλήσεις τα παιδιά σου γιατί νομίζεις ότι αργότερα μπορεί να αξίζουν περισσότερο».
Οι οικονομολόγοι έχουν μελετήσει για καιρό το θέμα των ‘ελεύθερων καβαλάρηδων’, δηλαδή των ανθρώπων που πάντα παίρνουν μεγαλύτερο κομμάτι από το οποιοδήποτε θα ήταν δίκαιο όταν οι περιστάσεις τους το επιτρέπουν. Δείτε το παράδειγμα του κόσμου που παραγγέλνει το πιο ακριβό κύριο πιάτο σε ένα εστιατόριο όταν γνωρίζει ότι ο λογαριασμός θα μοιραστεί ισότιμα σε όλους τους συνδαιτυμόνες. Οι κοινωνιολόγοι Τζέραλντ Μάργουελ και Ρουθ Έιμς από το πανεπιστήμιο του Ουισκόνσιν, σε άρθρο τους το 1981, παρουσίασαν πειραματικά ευρήματα που έδειχναν πως οι φοιτητές των οικονομικών δείχνουν μια πιο έντονη τάση να γίνουν ‘ελεύθεροι καβαλάρηδες’ από τους άλλους φοιτητές.
Ο οικονομολόγος του πανεπιστημίου του Κόρνελ Ρόμπερτ Φρανκ, δουλεύοντας σε συνεργασία με ψυχολόγους, έφτιαξε και απέστειλε ερωτηματολόγια προς καθηγητές Κολεγίων ρωτώντας τους για το συνολικό ποσό που έδωσαν μέσα σε ένα χρόνο για φιλανθρωπία. Το άρθρο τους που δημοσιεύτηκε το 1993 ανέφερε ότι το 9.1% των οικονομολόγων δεν είχαν δώσει καθόλου λεφτά – δύο φορές πάνω από το ποσοστό των καθηγητών των άλλων κλάδων.
Οι ίδιοι έκαναν επίσης ένα πείραμα στο οποίο ειπώθηκε στους προπτυχιακούς φοιτητές του Κόρνελ που συμμετείχαν ότι οι ίδιοι θα έπαιρναν υψηλότερη αμοιβή αν συμφωνούσαν να πάρει ο συνεργάτης τους χαμηλότερη. Οι φοιτητές των οικονομικών συμφώνησαν σε μεγαλύτερο ποσοστό να πάρουν οι ίδιοι την υψηλότερη αμοιβή κι ας έπαιρνε ο συνεργάτης τους λιγότερα.
Ορισμένοι αμφισβητούν το ότι οι οικονομολόγοι τείνουν στην τσιγκουνιά. «Δεν είναι τσιγκούνηδες», αλλά νοιάζονται για την απώλεια της οικονομικής αποτελεσματικότητας, λέει η Μπέτσι Στίβενσον, οικονομολόγος στο Γούορτον Σκουλ του Πανεπιστημίου της Πενσυλβάνια. «Αυτό σημαίνει ότι πολλές φορές δεν καταφέρνουν να δαπανούν για την αγορά όλων εκείνων των όμορφων μικρών κοινωνικών δώρων που φαίνονται στους ίδιους ως σπατάλη».
Και η ίδια αρχή που τους καθιστά σφιχτοχέρηδες είναι που πολλές φορές τους οδηγεί να προσλαμβάνουν άλλους να κάνουν οικογενειακές δουλειές, γιατί έχουν διδαχτεί να αποδίδουν μεγάλη αξία στο χρόνο τους. Ο κ. Στίβενσον και η Τζάστιν Βόλφερς, επίσης του Γουόρτον Σκουλ, έδωσαν σε ένα φίλο τους 150 δολάρια να προσλάβει μεταφορείς αντί να τον βοηθήσουν οι ίδιοι στη μετακόμιση. Ο οικονομολόγος του Χάρβαρντ Ντέιβιντ Λάμπσον πληρώνει οδηγό για να παίρνει την αδερφή του από το αεροδρόμιο αντί να πηγαίνει ο ίδιος.
Και ο οικονομολόγος του πανεπιστημίου του Στάνφορντ Ρόμπερτ Χολ, και προσεχής πρόεδρος της Αμερικανικής Οικονομικής Ένωσης, αποδίδει τόσο μεγάλη αξία στο χρόνο του που πρότεινε στη γυναίκα του να προσλάβουν ανθρώπους για να στολίσουν το χριστουγεννιάτικο δέντρο.
Με δεδομένη την κατανόηση των πιθανοτήτων κερδών στα τυχερά παιχνίδια οι οικονομολόγοι σπανίως επισκέπτονται τα καζίνο, και είναι κι αυτός ένας λόγος που η συνάντησή τους δεν πραγματοποιείται ποτέ στο Λας Βέγκας. Δέκα χρόνια πριν ένας εκπρόσωπος ξενοδοχειακών πωλήσεων έδειξε στον κ. Ζίγκφριντ ένα γράφημα που έδειχνε πόσο λίγοι οικονομολόγοι παίζουν στα καζίνο σε σχέση με άλλες επαγγελματικές ομάδες.
Οι συναντήσεις της Αμερικανικής Οικονομικής Ένωσης έγιναν μια φορά στη Νέα Ορλεάνη όπου υπάρχουν καζίνο. Ο οικονομολόγος του πανεπιστημίου του Γέιλ Ρόμπερτ Σίλερ που δεν έχει παίξει ποτέ στη ζωή του, βρέθηκε εκεί σε ένα καζίνο. Είπε ότι μαζί με τον οικονομολόγο Τζέρεμι Σίγκελ του Γουόρτον συνειδητοποίησαν πως αν χρησιμοποιούσαν τα κουπόνια που είχαν προσφερθεί στους συμμετέχοντες του συνεδρίου, μπορούσαν να παίξουν αντιτιθέμενα στοιχήματα με 35 από 36 πιθανότητες να κερδίσουν από 12.5 δολάρια ο καθένας. Πράγματι μέσα σε δύο νύχτες ο Σίλερ καθάρισε 87,5 δολάρια και έκτοτε δεν ξανάπαιξε.
Sofokleous10.gr
2 σχόλια:
Τα συναισθήματα ανάμεικτα.
Σαν να βλέπω την πεθερά μου να πέφτει στον γκρεμό με το δικό μου αυτοκίνητο.
Καλή χρονιά
Καλησπέρα στον φίλο tikto!
Ανάμεικτα?...δεν λες τίποτα...πράγματι!
και με το σαραβαλάκι των ακριβών τελών κυκλοφορίας να ήταν, θα ίσχυε το ίδιο!:)
καλή χρονιά και σε σένα.
Δημοσίευση σχολίου