Αν φύγω, θα φύγω; Ποιος θα φύγει, εγώ ή ο ρόλος μου;

Αντοχες
Το παράξενο με τις αλλαγές είναι ότι συντελούνται
ή ότι όταν συντελούνται δεν τις αντιλαμβανόμαστε;
Ζούμε ποτέ για να τις αντιληφθούμε;
Πόσες φορές μπορεί να πεθάνει κανείς;
Τελικά, κυκλοφορούμε με τη ναφθαλίνη στις τσέπες;
Για να μη βρομίσει το πτώμα μας;
Για να γίνουν αεικίνητες οι εμμονές μας;
Αυτό που πεθαίνει δεν πρέπει πρώτα να έχει ζήσει στην πραγματική πραγματικότητα;
Υπάρχει τέτοια ή την δημιουργούμε εμείς;
Η δύναμη που σου εδόθη είναι μόνο για να αντέχεις;
Πόσες φορές έχεις πει δεν μπορώ άλλο;
Γιατί συνεχίζεις να μπορείς με τον ίδιο τρόπο;
Γιατί έτσι είθισται;....Υπάρχει ο κόσμος των δυνατών ιδεών
ή τον επικαλείται ο καθένας για να εξυπηρετεί τις ανάγκες του;
Τις νύχτες φοβάσαι μην εκπυρσοκροτήσουν τα μάτια σου;
Αν ο Τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος δεν είναι ο έρωτας,
τότε ποιος είναι;
Ποιος παράξενος άνεμος μας έφερε ώς εδώ;
Μπορείς να αδειάσεις μια θάλασσα;
Πώς;
Οπως αδειάζεις ένα μπουκάλι κρασί;
Ή όπως αδειάζεις τον άλλον;
Ο ήλιος που βγαίνει κάθε μέρα σε ζεσταίνει ή σε τυφλώνει;
Εκπέμπουμε όλοι σε διαφορετικούς κόσμους;
Μας έχουν παραχωρήσει διαφορετικές συχνότητες;
Και λοιπόν;
Ποιους περιλαμβάνει η μπάντα;
Ολους;
Ποιος έδωσε άδεια σε τόσα ερασιτεχνικά οράματα;
Τι ακριβώς σημαίνει η λέξη κουράστηκα;
Μήπως ότι κουράστηκα κάθε μέρα να σφουγγαρίζω φαντάσματα;
Μέχρι να με λυπηθούν οι ιστορίες;
Λυπούνται οι λέξεις;
Δείχνουν περισσότερη ευσπλαχνία απ' τους ανθρώπους;

Οταν λες σ' αγαπώ μιλάς στον εαυτό σου,
αλλά κοιτάζεις τον άλλον;
Δεν μπερδεύεσαι;
Το ζήτημα είναι ότι σου έχουν επιβληθεί οι βεβαιότητες
ή ότι κάποιοι καθορίζουν και τις αρνήσεις σου;
Επειτα φταίνε τα ποτάμια;
Οι απέναντι όχθες;
Το Σύμπαν καταρρέει σιγά σιγά ή εμείς;
Το βράδυ, όταν μένεις μόνη,
καμιά φορά κλείνεις το φως;
Και κλαις;

Χρεοκοπούν πρώτα οι συμπεριφορές και μετά οι κοινωνίες των ανθρώπων;
Οταν είσαι μικρός γιατί θες να δείχνεις μεγάλος;
Επειδή δεν αντέχεις τον εαυτό σου;
Αντέχει το σώμα τόσα αγγίγματα;
Πόσα απ' αυτά υπήρξαν αληθινά;
Πόσα εγωιστικά;
Μπορείς να μου αναφέρεις δυο-τρία συναισθήματα εκτός της ζήλιας;
Γιατί όταν φοβάσαι οπισθοχωρείς;
Ετσι τελειώνουν τα βλέμματα;
Επειδή είναι της πόλης;
Επειδή στις καρδιές των ανθρώπων βραδιάζει νωρίς;

Νύχτα είναι, θα περάσει;
Κι αν δεν περάσει ποτέ;
Αν κάθε μέρα νυχτώνει όλο και περισσότερο;
Προς τα πού πεθαίνει κανείς;
Υπάρχει κάποιο ασφαλές μέρος της άνοιξης;
Και μετά; Από πού θα φύγω;
Πώς γίνεται να βρω τον τρόπο να φύγω;
Τι θα γινόταν αν μπορούσα να φύγω;
Θα έφευγα;
Με ποιον θα έφευγα;
Πώς μπορώ να εξασφαλίσω ότι θα φύγω;
Θέλω να φύγω;
Αν φύγω, θα φύγω;
Ποιος θα φύγει,
εγώ ή ο ρόλος μου;

Σταύρος Σταυρόπουλος

http://adegia.blogspot.com/2010/03/blog-post_26.html